Suzdal, Vladimir, de gouden ring en dan..

Het is maandagmorgen. Vroeg uit de veren want vandaag gaat de reis verder. Even na 8 uur loop ik het hostel uit. Waar af en toe iemand zijn ogen open deed toen ik mij gereed maakte om te vertrekken. Even godbye roepen en dan loop ik even later buiten op de vroege maandag in Moskou. De metro vlakbij dus niet lang zeulen met de rugzak op mijn nek. In de metro gaat het met een steile roltrap diep onder de grond. Wat ik zie zijn veel heel veel mensen die op weg zijn naar.. Hun werk waarschijnlijk. Met een gezicht of ze er veel zin in hebben. Even vragen de dan heb ik het goede perron gevonden en veel vroeger dan ik verwacht sta ik alweer op station Moskva Kurskaja. Daar even iets te eten kopen en op mijn nuchtere maag verorber ik een soort worstenbroodje. De trein is een soort sneltrein die naar Nizny Novogorod gaat. De eerste halte ligt anderhalf uur verder en dat is Vladimir, mijn bestemming. De trein is behoorlijk modern, redelijk ruim opgezet alleen een beetje de banken wat dicht tegenover elkaar waardoor ik weinig beenruimte heb omdat een Russische dam er een tas tussen heeft gezet.

En dan ben ik ineens in Vladimir. Waar ik niemNd zie om mij op te pikken. Dus ik loop naar buiten en wacht daar even. En inineens zie ik een gezette Russische man met een stuk papier met de naam VAN DER LAAN. Niet lang daarna ben ik in Suzdal, mijn bestemming. Mijn eerste autoritje ook door Rusland. Een heel licht glooiend landschap, veel bruin, geel, oranje bladeren in de bomen langs de weg en donkere wolken in de lucht. Naast mij een Rus die weinig zegt omdat hij nauwelijks Engels spreekt. Wie zal hem dat kwalijk nemen. Een luxe hotel vandaan, vergeleken met het hostel in Moskou heel goed. Wanneer ik op de kamer ben heel even de ogen dicht (lichte hoofdpijn) maar een half uur lat er wakker. Snel de camera gepakt, een kaartje van Suzdal gevraagd (we have it only in Russian language sir). Dat boeit niet, samen met de Lonely Planet van de Transsiberian Highway kom ik er vast wel uit. Volgens de LP zou je buiten Moskou in elk geval Suzdal moeten bezoeken. Suzdal was vroeger een koninklijke hoofdstad en een centrum van Rusland in de tijden van Ivan de Verschrikkelijke. Tegenwoordig een dorp met mooie gekleurde houten huizen, veel kerken en een oud Kremlin. Kerken trouwens die ik in deze vorm ook in St. Petersburg en Moskou zag. Alles is hier binnen loopafstand wat het is gewoon een rustig dorpje. Ik loop meteen naar het verste punt. Een klooster met mooie vestingwallen eromheen. Lopend rond het klooster kom ik een vrouwtje tegen met een mandje appels. Ik besluit een appeltje te kopen en geef haar 5 roebel. Waarschijnlijk veel te veel want lachend pakt ze nog een appel en drukt mij die in mijn hand.

Langzaam loop ik langs de bezienswaardigheden weer terug. De enige toeristen die ik verder tegenkom zijn diverse Japanners. Later in het hotel is er ook nog een groep Spanjaarden. Het restaurant ligt op het landgoed, een klein stukje lopen van het deel waar ik verblijf.

Aangezien ik snipverkouden geworden ben lig ik op tijd plat. Om ook op tijd wakker te worden. Ik doe gewoon rustig aan want ik heb ook het gevoel dat ik de afgelopen weken behoorlijk in touw geweest ben om zoveel mogelijk te zien. Ik struin nog een uurtje door het dorp, loop eens een supermarkt binnen. Om te zien dat men ook hier, ver buiten Moskou, van alles heeft. Crisis? What crisis! (Supertramp).

Dit uitstapje was leuk echter voor mij niet spectaculair.

Dan in de middag met de gezette Rus weer met de auto op pad. Terug naar Vladimir. We nemen een afslag riching Moskou waar 220 km op staat. We rijden maar, rijden maar en wanneer er Moskou 195 km aangegevn wordt denk ik even dat we naar Moskou gaan. Dan ineens keren op de snelweg (4 banen zonder middenberm of vangrail) en slaan we af naar een complex waar allemaal houten loghouses staan. Het doet heel warm aan. Zowel van buiten als van binnen. En binnen zowel figuurlijk als letterlijk.

Mijn bullen dump ik op de kamer en ik loop naar de receptie waar een vrouw mij in gebroken Engels verteld dat het ongeveer 20 minuten naar het centrum is. Op de kaart wijzend waar dat is. Ze zegt tegen mij dat ik het best een bus kan pakken. Wanneer ik haar vertel dat ik die 20 minuten wel loop begint ze hard te lachen. "It's 20 minutes with the bus". Ze schrijft op een briefje welke buslijnen ik moet hebben en even later loop ik aan de kant van de snelweg richting een bushalte. De vrouw in het hotel had mij aangegeven hoe duur de bus was en zo sta ik 20 minuten lat er voor 16 roebel, wel 35 hele centen in het centrum van Vladimir. In het centrum word ik ontvangen met een enorme hoosbui en ik wacht schuilend ond er de luifel van een theater even tot het weer droog is.Met een kaart loop ik de bezienswaardigheden van Vladimir af. Leek het in ande re wijken als een oude grauwe industriestad, het centrum heeft echt er mooie gebouwen en wederom diverse Russische kerken. Ik dwaal een paar uur rond en ga dan een coffeshop in. Niet om te roken maar om koffie te drinken. Met gebak dit keer. Ook loop ik ergens een warenhuis binnen. En wanneer ik daar kijk zie ik echt alle luxe en weelde die wij ook hebben.

Op dat moment moet ik denken aan de woorden van de Rus in het hostel in Moskou. "That boycot doesn't harm us". Met wat ik in diverse supermarkten heb gezien in elke plaats waar ik was geloof ik dat meteen.

Buiten nog even rondkijken, waar men de funderingen van de terrassen aan het afbreken is. Het seizoen is voorbij voor toeristen. Zowel die uit Rusland als uit andere landen. Vervolgens weer voor 16 roebel naar het hotel terug. Ten doe ik in het hotel en ga dan eten. Lekkere maaltijd voor een paar centen. Op de kamer nog even schrijven en wanneer ik de LP wil pakken krijg ik de schrik van mijn leven. Ik mis mijn kleine rugzak met de camera. Snel in de schoenen schieten en weer snel naar het restaurant. Waar ik tot mijn opluchting de rugzak onder de tafel geschoven zie staan waar ik zat. Is het al warm in het hotel, nu zweette ik helemaal even peentjes. Of heb ik het zo warm omdat ik gewoon snipverkouden ben? Morgen om 12 uur moet ik de kamer verlaten hebben. Dus morgen de rugzak even opnieuw pakken en al de spullen die ik voor de Transsiberie nodig heb bovenop leggen. Mijn baggage ga ik op het station stallen en dan even kijken wat voor voer ik zal kopen voor onderweg van de treinreis van 75 uur.

Omtrent Rusland. Ik kan niet anders zeggen dat het land en de mensen mij enorm meegevallen zijn. Het , meest diepgaande gesprek had ik met de goed Engels sprekende Rus in Moskou. Verder korte gesprekken omdat niet echt veel mensen Engels spreken. Wel telkens behulpzaamheid bij vragen en dan met name in Moskou bij metro, bij trein en wanneer ik de weg ergens heen vroeg. Moskou is rijk. Waarschijnlijk voor een grote groep rijken. Wel bedelaars hier en daar in tunnels onder wegen. In Suzdal, wat toch niet meer is als een flink dorp zag je buiten de hoofdstraat best wel dat het daar armoediger was. Maar ook, volle supermarkten.

Voorlopig dus mijn laatste stukje. Morgenavond de trein eerst t erug naar Moskou, de metro naar een ander treinstation en dan gaat de grote reis langs de berkenbomen beginnen!