De kou gehad, de panda's gezien!!

Het is nog donker en steenkoud wanneer ik in Langmusihet hotel verlaat. Aan het eind van de straat staat een bus. De enige die zich in de bus bevind is een monnik. Ik vraag hem of de bus naar Zoige gaat. Met zijn hoofd schudt hij van nee. Ik leg mijn rugzak op straat. Het is smerig koud en nog geen 7 uur, de tijd waarop de bus vertrekken moet. Er komt een vrouw aanlopen die ook de bus in wil. Ze wordt tegen gehouden door een dronken man. Ik bekijk het tafereel en hoor dan getoeter. De bus die ik hebben moet heeft een rondje door Langmuse gemaakt. En even later rijden we. Om een paar uur later een busstation binnen te rijden. En daar wil ik een kaartje kopen voor de bus naar Songpan. Een waterval van Chinese woorden van een man maakt mij duidelijk dat ik geen kaartje krijg. Dus maar even wachten. En ruim voor vertrek van de bus naar Songpan komt er een vrouwtje binnen. Ik word gewenkt en 20 minuten later ben ik onderweg. Wederom een landschap met grasslands. Heuvel. Of moet ik bergen zeggen zijn overal. Het ziet er grauw uit. Ik heb het koud in de bus. Niet veel later blijkt dat dat logisch is wanneer ik een bord zie met daarop de hoogte vermeld. 3840 meter. En dan volgt er een lange afdaling. Over slingerende bergwegen, door tunnels en steeds onder een grauwe lucht. En ergens in de middag ben ik dan op mijn bestemming. Was het eerst de bedoeling dat ik hier een aantal uren een paardentrek zou maken, met het weer dat er is wijk ik daar snel vanaf. In overleg met een vrouw inhet guesthouse ga ik morgen een tocht maken door een nabijgelegen natuurpark. De middag breng ik door in het stadje. Een toeristisch plaatsje. Maar weinig westerse toeristen. In de hoofdstraat hangt voor heel veel winkels gedroogd yakvlees. Het hangt echt ov eral. Voor een kledingzaakje, voor een schoenenwinkel, noem maar op. Een lekkernij voor veel Chinese toeristen. Ik loop het plaatsje in en het gedeelte dat binnen de oude stadsmuren ligt is best mooi en gezellig. Ik dwaal rond en maak regelmatig foto's van de mensen hier. De avond breng ik verder door in een restaurantje waar ook wat toeristen uithangen. Ook hier op goed 2800 meter is het best koud.
De volgende dag ga ik met een redelijk Engels sprekende gids op pad. Als eerste naar een enorme waterval. We zijn vroeg weggegaan dus veel toeristen zijn er nog niet. Aan beide zijden van de enorme waterval is een trap gemaakt zodat je langs de waterval omhoog kunt en dan aan de andere kant weer naar beneden. De volgende stop is een klein Tibettaans dorpje. Uiteraard met een tempel. En uiteraard met gebedsmolens. Tenslotte gaan we naar een gebied met heel veel meertjes in diverse kleuren. Wanneer ik het gebied inloop heb ik niet veel verwachtingen. Maar het blijkt tovh mooi te zijn en een behoorlijk uitgestrekt gebied te zijn. De Chinezen hebben een pad aangelegd van palen. Een soort vlonders die door het gebied heenlopen. Daar dwaal ik een hele tijd rond. Steeds Chinese toeristen groetend. En regelmatig word ik gevraagd om met De Chinese toeristen samen op de foto te gaan. Dus mijn tronie zal op diverse plaatsen in China bij mensen thuis op een beeldscherm verschijnen. De meegbrachte lunch heb ik nog niet opgegeten. We besluiten t erug te rijde naar Songpan en i het restaurantje eet ik mijn lunch op. Daar word ik ook aangesproken door een Engelsman die op reis is met de fiets. Hij heeft al enorme afstanden afgelegd. Door Europa, door Azië. En inmiddels heeft hij al tientallen landen gehad. Ook dwars door Rusland, dwars door Mongolië. Hij is ietwat bezorgd omdat hij nog maar 3 weken heeft om vanuit Songpan naar Laos te fiesten met al zijn bagage. Op zijn vraag of ik een VPN heb moet ik helaas ontkennend antwoorden.Ik kan hem niet helpen een filmpje van 15mb door te sturen naar een door de Chinese firewall geblokkeerd adres.

En dan zitten de dagen in de bergen erop voor mij. Dag kou, welkom warmte. Zo denk ik erover wanneer ik de volgende dag met de bus naar Chengdu vertrek.Eerst nog een flinke rit door de bergen en dan het een stuk aangenamere Chengdu, wat de temperatuur betreft. Chengdu is een enorme stad, een van de vele miljoenensteden die China telt. Van het busstation neem ik een taxi naar mijn hotel. Daar inchecken en dan op mijn gemakje even ronddwalen. Ik zit niet ver van het centrum. Het is zondag en in een parkje vlakbij het hotel staat een luidspreker waar muziek uitschalt. En daar dansen de mensen gewoon op. Lekker op straat. Vlakbij kleine straatjes waar ook het leven op straat zich afspeelt. Kaartende mannen en vrouwen. Of andere spelletjes die gewoon op straat worden gespeeld. Wanneer ik ergens binnenkijk zie ik allemaal vrouwen zitten die bezig zijn met een soort bingo. In de avond ga ik ergens eten in een van de lokale restaurantjes waar ze alleen een Chinese menukaart hebben. Lachend maakt een vrouw een gebaar van: "hoe moet ik nu weten wat je wil eten"? Ik lach vriendelijk terug en wijs gewoon wat dingen aan die andere mensen ook eten. De mensen hebben veel plezier wanneer ik de maaltijd met smaak wegwerk en ook gewoon net als hun met stokjes eet en het slurpen gaat mij ook steeds beter af.

De volgende morgen staat er een busje voor de deur. Met een internationaal gezelschap ga ik de panda's bekijken. Het gezelschap? Een oudere Brit op wereldreis, ikzelf als Nederlander en de chauffeur is Chinees. Dus met recht internationaal. De panda's leven in een groot centrum waar geprobeerd wordt ze voor uitsterven te behouden. Een groot park. De dieren zijn op deze dag echt levendig en het is echt een subliem gezicht ze te bekijken. In allerlei houdingen zitten of liggen ze bamboe te eten. Vervolgens blijven ze nog even voor zich uitkijken en gaan dan gewoon ergens liggen. Bij hun voederplaatsen of ergens in de bomen. Ik ben heel erg verrast wanneer ik ook rode panda's zie. Een stuk kleinder dan de zwart witte. De rode komen ook een stuk schichtiger over terwijl de anderen onverstoorbaar hun ding doen. Echt een uniek uitstapje en ik geloof dat ik minimaal 100 maal een panda heb gefotogarafeerd.

De middag breng ik verder door in het centrum van Chengdu. En daar, met alle wolkenkrabbers kun je zien dat Chengdu echt een supermoderne stad is. Met een gezellig groot plein waar vriend Mao op neerkijkt terwijl hij een grote brengt aan de massa. De bergen gehad, de panda's gezien. Dus tijd om door te gaan. Morgen naar het diepe zuiden van China.