Wandelen in Moskou

Als een mol onder de grond. Het is heel zonnig en het is wel even lekker om niet voortdurend met dichtgeknepen ogen in de zon te turen. Om het nuttige met het aangename te verenigen ben ik de metro van Moskou maar eens gaan verkennen. Om de routes te weten te komen die ik moet afleggen vzn en naar de ztations de komende dagen en om ook eens te kunnen kijken naar het "interieur" van een aantal metrostations. En wat dat laatste betreft zijn die inderdaad mooi. Pilaren, ornamenten aan de muur en op sommige stations ook schitterendendekroonluchters. Er zijn ook stations die er gewoon strakker uitzien. En v erder ontdek ik hoe ik door Moskou kan reizen. Helemaal nergens staats iets aangegeven in het Engels en ook in de metro wordt nergens een halte aangekondigd in de Engelse taal. Echter bemerk ik de hulpvaardigheid van de Russen. Ik heb een kaart van het metro netwerk in ons schrift en een kaartje met het Russische schrift. Ik wijs aan waar ik heen moet en krijg gewoon antwoord of in het Engels of in het Russisch. Maar de mensen zijn in ieder geval zo vriendelijk mij steeds te willen helpen. En zo maak ik relatief makkelijk een rondje langs diverse metro stations in Moskou en weet ik waar ik op moet stappen voor de voortzetting van mijn reis.

Eerder schreef ik al dat ik ook met de metro naar mijn hostel ging. Uitgestapt op een halte die ik via internet opgezocht had. En daar sta je 's morgens om half 9 ergenx midden in Moskou. Waar naar toe. Mijn Russisch is van dien aard dat ik werkelijk niets ervan kan lezen. Dus vragen maar. En dan sta ik na een korte wandeling voor mijn hostel. Waar ik niet binnen kan komen omdat niemand reageert op bellen. Gelukkig komt er iemand naar buiten en kan ik zo naar de 4de verdieping en het hostel binnengaan. Een vriendelijk welkom en dan wordt ik naar een slaapzaaltje gebracht. Ik krijg lakens en een deken en mik mijn rugzaak naast mijn bed. Dan even de huisregels aanhoren en ik ga even in de gezellige huiskamer zitten. Daar zit een Egyptische man. Ik raak met hem aan de babbel en we blijken allebei in de logistiek te werken. In zakendoen heb ik echter geen zin dus ik vraag hoe lang hij al in Rusland zit.

Hij blijkt al een aantal weken in dit hostel te verblijven. In St. Petersburg is hij zijn paspoort kwijtgeraakt. Gestolen of verloren. Hij is met de trein naar Moskou gegaan om via de Egyptische ambassade een nieuw paspoort te krijgen. Waar hij dus nu al weken op zit te wachten, Even later komt een Russische man de kamer in. Die lag nog te slapen toen ik mijn bed opmaakte. Ook met hem een praatje gemaakt. En de Rus zit hier ook al een aantal weken. Hij moest naar Moskou terug omdat hij na 3 jaar werken in China een nieuw visum moest gaan halen in Moskou. Omdat zijn visum niet meer geldig was kon hij ook niet bij zijn geld in China. En zit nu gewoon te wachten tot de papierwinkel is afgewikkeld.

Door het gepraat ga ik lat er dan geplanned de stad in.

Het hostel is echt heel dichtbij het Rode Plein gelegen. Met een kaartje in de hand sta ik na 20 minuten lopen op het Rode Plein. En echt, het geeft toch een soort kick wanneer je je realiseert dat je in Rusland op dat plein staat. Met zicht op de mooi gekleurde torentjes van de St. Basil's kathedraal. Het is sstralend weer dus alles ligt ook in een stralende zon. Ik struin een tijd over het plein, maak uiteraard foto's en loop dan met een kaart met daarop een wandelroute langs heel veel bezienswaardigheden. Een brug over een rivier over met daar een geweldig uitzicht op het Kremlin. Aan de andere kant van de rivierrichting een park. Waar pasgetrouwde stelletjes foto's laten maken. Op de parkeerplaats voor dat park enorme auto's. Wit met een enorme lengte. Ongetwijfeld de upperclass die dit kan doen. En upperclass is er genoeg in Moskou. Het valt mij trouwens op dat er enorme brede wegen door het centrum van Moskou lopen. En over die wegen scheuren auto's met forse snelheid door de stad. Maar owee wanneer er iemand door rood rijdt. Meteen een politieagent die een knuppel in de lucht steekt en zonder aanstalten te maken om verder te rijden wordt er netjes gestopt. Na enkele uren heb ik de hele route gelopen, rondgekeken, gefotografeerd.

Wanneer ik weer in de buurt van het hotel kom loop ik een winkelstraat in. De Arbat. Een straat met restaurants, een straat ook met heel veel leven. Schilders, portretschilders, muziekanten, artiesten, een muur waar graffitti schilders hun werk hebben mogen doen en waar Russische jonge mensen elkaar fotograferen voor de muur. Iets wat mij trouwens opgevallen is. Bijna iedereen laat door vriend, vriendin, vader, moeder een foto maken staand voor een van de kerken of staand voor een standbeeld.

Ik loop de straat af en loop de hele straat weer terug door de gezellige drukte. En dan ben ik ook weer vlak bij mijn hostel. Tijd voor een douche en tijd voor eten. Voor het zover is, eerst een tijdje babbelen met de Russische man in het hostel, waarbij allerlei onderwerpen aan bod komen. Hij nodigt mij uit om samen ergens te gaan eten. Wanneer ik echt er uit de douche kom en op de slaapzaal op het bed zit hoor ik dat hij met een vriend ergens heen moet. Ik stel vpor morgen samen in dat Russisch restaurant te eten wat hij op het oog had. Dus zelf maar een hap eten gescoord in een van de vele restaurantjes. Na het eten loop ik weer naar het rode plein en wandel daar nog even rond. Alles staat volop in het licht en de verlichte geboeuwen en de kathedraal ziet er zo sfe ervol uit. Daarna een blik bier gekocht en weer terug naar het hostel. Waar ik tot 1 uur op blijf en babbel met mensen en een stukje schrijf voor de blog. Midden in de nacht word ik wakker. Staan ineens een aantal mensen voor het raam naar buiten te kijken. Wat blijkt, er rijdt een grote groep fietsers op straat. Iets wat in Moskou haast niet gebeurt. Wel een enkele fietser maar niet veel fietsers tegelijk. Wanneer ik dat hoor in de nacht, zeg ik oh.. En draai mij om en slaap verder.

De volgende dag redelijk op tijd weer op. Een tijd gebabbeld met 2 Nederlandse jongens die Moskou en Sint Petersburg in een dag of 8 doen. Ze zijn tot laat in de nacht op stap geweest met een paar Russische dames die ze via couchsharing hadden leren kennen. De verhalen aangehoord en dan zelf weer op pad.

Dan zoals eerd er geschreven de metro van Moskou verkennen. Iteindelijk uitgestapt bij de halte vlak bij het wereldberoemde Bolsoj theat er. Nee ik hoef niet op te treden en heb er ook geen voorstelling gezien. Ik loop weer richting rode plein en dan via de gezellige winkelstraat naar een redelijk ver weg gelegen kloosf er. Onderweg loop ik langs het gigantische gebouw van het minisgerie van buitenlandse zaken.

Na 2 dagen lopen door Moskou ben ik best vermoeid. Ik koop een blik bier, uit eraard een Russisch merk wat best goed smaakt, en loop weer naar het hostel. Waar de Rus zegt dat hij helaas geen gelf heeft om mee te gaan eten. Dus wat doet Piet, snel douchen en zelf weer lekker wat eten. En dan opnieuw naar het hostel. Waar meer mensen zitten dan toen ik aankwam. Ik lig om 11 uur plat maar helaas blijft het in het hostel lang rumoerig, luid geklets, en dus word ik regelmatig wakker. Afijn, het zij zo. Morgen weer een hotel in een andere plaats.