Warszawa, Polska

Een onrustige nacht. Moe zijn, de slaap niet kunnen vatten, in sslaap vallen, wKker worden wanneer de trein ineens stil staat, weer in slaap vallen wanneer de trein rijdt. En dan wordt het licht. We rijden door Berlijn. Opstaan en kijken of ergens een ontbijtje te halen valt. Voor het respectabele bedrag van 36,50 zloty. Omgerekendiets van 9 euro. Wanneer we de Duits/Poolse grens passeren zit ik in het restauratierijtuig. De grens is de brug over de Oder. En dan raast de trein verder richting Poznan. Was het landschap eerst vlak, niet veel later wordt het lichtglooiend. Veel akkerbouwland en veel bos. Met daartussen kleine dorpjes. Van de wagonconducteur krijg ik een kop koffie, ik maak een praatje met Mieke en rustig glijden de uren voorbij. Af en toe een stop in een grotere plaats. Plaatsen die mij bekend voorkomen door mijn werk. Een van de plaatsen is Kutno. Voor zover ik het uit de trein kan zien is het een oud industriestadje. Daar geeft de conducteur een seintje dat het nog een uur reizen is naar Warszawa Centralna. En dat uur gaat snel voorbij en ongeveer op de geplande tijd arriveren we in de hoofdstad van Polen. Mieke maakt nog een foto van mij staande onder het bord Warszawa en dan scheiden onze wegen. Zij gaat in de middag nog door naar Moskou, via Wit-Rusland.

Zelf neem ik een bus naar het Hostel. Daar spullen droppen en meteen er op uit om de tijd ijn Warschau ten volle te benutten. Een bus naar de oude stad. Nou hoe kom je daar. In een verkeerde bus stappen, geen kaartje kunnen kopen dus meteen maar als zwartrijder op pad in Polen. Een meisje die mijn gehannes bij de kaartautomaat heeft gadegeslagen biedt aan om voor mij te betalen. Dat sla ik vriendelijk af. Maar haar advies om over te stappen en met de metro verder te gaan neem ik graag ter herte. Ze helpt mij een 24 uurs kaart te kopen en bij de goede halte stapt ook zij uit. Ze wijst mij de weg en ik bedank haarnogmaals voor de hulp en loop niet veel later in de mooie wijken van de oude stad. Mooi gekleurde huizen, pleinen, terrassen en een heerlijk zon. Ik loop lekker te fotograferen om ook te kunnen zien waar ik geweest ben. Ik struin lekker rond, scharrel bij een toeristenbureau een kaart op met de highlights en een kaart voor het openbaar vervoer. Voor morgen heb ik in elk geval een goed idee wat ik wil gaan zien.

De koninklijke route loop ik in omgekeerde volgorde vanaf het slotplein. Onderweg zijn genoeg restaurantjes waar ik ook neerplof om van een avondmaal te genieten. Dan teruglopen richting station om met de bus weer naar het hostel te gaan. En zo is deze eerste volle dag op reis weer voorbij.

Een lange nacht met een diepe slaap. En toch ook vroeg weer op pad. Gewoon lekker in de bus. Zo zie je ook (gratis) nog iets van de stad. Een grote stad, een moderne stad. Veel grote gebouwen, veel bussen, veel trams. En tussen de hoge gebouwen de flats of anderszins huizen waar de bevolking woont. Warschau kun je quoa uitzicht best een beetje een metropool noemen. Waarschijnlijk voelen de mensen het ook zo want er is ook een metro station met de naam Metro "Pole".

Station Centralny is mijn eindhalte want van hieruit kan ik best een hoop lopend bereiken. Ik word al snel aangesproken door iemand met een bebloed gezicht die zijn hand ophoud en in het Pools tegen mij begint te ratelen. Ik praat in het Nederlands terug en meteen druipt de man af.

Vlakbij het station koop ik 2 broodjes en een flesje water en ga op een bankje zitten vlak bij het Cultuur Paleis. Een hoog oud gebouw, omringd door moderne hoogbouw. Wat heet hoogbouw, wolkenkrabbers welhaast. Wanneer mijn ontbijtje binnen is loop ik naar de ingang, die ik vind na aanwijzingen van een vriendelijke Poolse. Binnen kaartje kopen en met de lijft de hoogte in. Boven een geweldig uitzicht over de gigantische stad. De cultuur binnen laat ik verder voor wat het is want het is gewoon lekker buiten en ik loop weer richting de de koninklijke route naar de oude stad.

De route is gewoon heel mooi, mooie oude gebouwen, winkeltjes en restaurants. Af en toe even een foto maken. Een stop bij het paleis. Waar ik net te laat aankom om de wisseling van de wacht mee te maken.

Slenterend door de lange straat kom ik geleidelijk waar in de buurt van de Stare Miazo. Met de kleurrijke gebouwen. Haast pastelkleurig. Roos, geel, groen maar gewoon mooie gebouwen op het grote plein. Tegenover de grote kerk staan overal terrasjes en op één er van plof ik neer om een kop koffie te drinken. Dan loop ik verder de smalle straatjes in met de bijzonder mooie oude huizen.

In een van de huizen is ook een klein gezellig restaurantje. Ik bestel er een lunch en een glas bier.

Dan verder naar een volgend plein. Met opnieuw gekleurde huizen, veel terrasjes, een orgelman die er voor toeristen zit. Schilders die proberen werk te verkopen.

Verder lopend kom ik bij een poort bij een oud vestingdeel.

Ik verlaat hier het oude deel omdat ik even wil kijken bij het monument en het museum ter nagedachtenis van de Poolse joden in het ghetto van Warschau. Het monument staatvoor het museum. In het museum moet ik alles uit mijn tas halen en word ik onderzocht alsof ik op een vliegveld ben. Ik koop even later een kaartje en dan blijkt dat het museum pas op 28 october opengaat. Er is slechts heel weinig te zien. Een beetje van de periode tot 1920. Dus daar ben ik ook weer snel uit Omdat ik het oude deel van de stad heel leuk vind loop ik terug naar dat deel. Ik zoek een terras op en bestel een bier. Een heerlijk groot glas Poolse piwo. Lekker genietend van het vakantie hebben en vrij zijn. En aangezien het vrijdag is kan dat biertje best wel aangezien vrijdagavond bieravond is voor mij.

Ik voel mij in Warschau best op mijn gemak. Wat ik gezien heb vind ik mooi. Er zullen gerust mooiere steden zijn in Polen maar ik voel mij in Warschau best thuis. Oma Nadolski zou blij geweest zijn als ze het geweten dat ik mij happy voelde hier.

Het is al laat in de middag wanneer ik terugloop richting station. Onderweg even stoppen bij een bank om nog even 50 zlotys te pinnen en dan ergens een zijstraat in van de Al. Jerozolimskie. 's Morgens was ik dit straatje ingelopen om even een oud gebouw te fotograferen. En toen zag ik een klein restaurantje waar Poolse gerechten geserveerd werden. Dus hier de avondmaaltijd gebruikt. Vriendelijke mensen, belangstellend voor mij en ik kreeg tot mijn verrassing een toetje van het huis.

Op weg naar de bushalte bij het station nog een stokbroodje gekocht voor morgen in de bus. Dan naar het hotel en omdat ik al vroeg vertrek naar Riga gevraagd of men een taxi om half 6 wilde bestellen. Ik wil geen risico lopen met het missen van de bus. En zo zit de eerste stop er weer op.

Ik zal de komende dagen de foto's van de telefoon op de tablet plaatsen zodat de verhalen een beetje opgefrist worden met wat foto's.

Opnieuw weinig spectaculairs maar ik vermaak mij tot nu toe uitstekend. Iedereen bedankt trouwens voor de leuke reacties, zowel hier als op Facebook. Leuk te merken dat veel mensen mij volgen!