Hallo en dank U wel

Vandaag een trekking gemaakt. Of mag dat niet zo heten wanneer je slechts 1 dag door de bergen hebt lopen te struinen? Ach wat boeit het. Ik heb een trekking gemaakt.
Verslagje? Even verder lezen want ik moet nog een dagje terug. Overigens, groot voordeel van dit medium is dat ik geen dagboek hoef bij te houden en 's avnonds geen blauwe vingers van de inkt heb.

Waar ik gebleven ben? Nou maar even terug naar gisteren. Bac Ha hoefde ik niet te verlaten. Dus lekker uitslapen? Vergeet het maar. Om 6 uur stond ik naast mijn bed,gordijnen open en 200 meter verderop zag ik de lodderige ogen van de buffels die op de markt te koop aangeboden werden. Snel een warme douche, aankleden, naar beneden, ontbijten en hup met de camera de straat op. Wederom een markt. Dit keer dus in Bac Ha die als de grootste in de regio bekend staat. Dus lekker vroeg rondkijken voordat de bussen met toeristen uit Sapa binnenvallen.
Was het gisteren al heel mooi om een markt te zien, vandaag was het mogelijk nog veel mooier, groter, kleurrijker, indrukwekkender.

Vooraan in Bac Ha op een klein pleintje was de groentemarkt. En daar zaten inderdaad voornamelijk de opnieuw heel kleurrijk geklede vrouwen van de Flower Hmong. Dus weer heerlijk om te gaan rond te kijken, foto's te maken. En om ook iets bij te dragen aan het gebeuren op de markt heb ik ook maar iets gekocht. Jawel, 1 hele appel. Maar wel een hele grote. En volgens mij voor heel veel geld, ook nadat ik afgedongen had want om mij heen werd even hartelijk gelachen toen ik dat grote ding ging schillen.

Daarnadoor een smal straatje naar een ander deel van de markt. Druk op straat, gezellig druk en het kostte eventjes wat tijd voor ik bij het deel was waar de buffalo's verhandeld werden. Een heel gebeuren. Niet met handgeklap zoals op Nederlandse veemarkten gebruikelijk was maar er verwisselde wel veel miljoenen van eigenaar nadat er een buffel verhandeld was. Tussendoor liepen ook wat vrouwtjes, nauwelijks toeristen. Wel oppassen waar ik mijn voeten neer zou zetten want de buffels lieten alles wat ze kwijt moesten gewoon lopen.
Dit deel lag wat hoger als de rest en op een stuk beneden mij waren de varkens heftig aan het krijsen toen ze in zakken gestopt werden, uit zakken gehaald werden en aan een touwtje, vastgebonden aan een poot, meegetrokken werden. Veel kippen, jonge hondjes, ganzen en dus varkens. Een herrie van jewelste dat zeker het gefluit van mannetjes overstemde die op hun fluiten aan het spelen waren.
Verder gelopen. Veel vlees dat verhandeld werd. Veelal varkens. Met soms nog een varkenskop ergens liggend. En heel af enm toe lag er ook ergens een hondenkop. Triest om te zien, maar dit is nu eenmaal een heel andere wereld.
Toen ik later verder liep kwam ik onverwachts Loo tegen die mij aanklampte op straat. De gids van de trekking in Sapa. Even een praatje gemaakt. Zij onderweg met een groep toeristen die uit Sapa hierheen waren gekomen.
De rest van de dag vermaakte ik mij uitstekend met hjet straatgebeuren. Lunchen deed ik nadat de bussen naar Sapa weer vertrokken waren en toen nog een keer kort over de markt gelopen waar de mannen hun wekelijkse feestdag hadden en dus ook meer dan genoeg rijstwijn consumeerden. En om geld spelletjes gingen spelen. Een aantal resten van een varken op een balk leggen. En dan zou een man wel proberen die vlees( of beter spek) resten doormidden slaan met één klap. Lukt dat dan vangt hij geld, mislukt dat dan kost hem dat geld. Een komisch gezicht, een halfdronken man die steeds maar op dat spek mikt en uiteindelijk maar een klein deel van het spek in een keer doormidden slaat.
In het guesthouse/hotel is het 's avonds redelijk vol. Ik eet een maaltijd en drink nog een biertje. Tijdje gebabbeld met 2 Belgen die voor 2 weken slechts, door Vietnam reizen.

En dan de next day. Vandaag dus. Uitslapen, echt uitslapen. Jawel. Half 8 kraaide mijn haan op mijn mobiele telefoon pas. Ochtenritueel en dan ontbijten. Om een uur of 9 zou er een gids komen en we zouden samen een trektocht maken in de buurt van Bac Ha. Bewolkt weer, net niet koud.
De heuvels rond het stadje liggen in de mist. Net buiten Bac Ha gaan we van de weg af en begint er al een stijging. En de eerste 2 uur blijft het voornamelijk omhoog gaan.
Een smal pad, aan weerszijden groen en op sommige stukken wordt het pad ook begrensd door een maisveld. Hoewel niet warm loopt binnen de kortste keren het zweet van mijn rug af. Een heel enkele keer komen we iemand tegen. "Hallo" klinkt het dan. ZOmaar plots uiit een veld waar een meisje zit op te passen op een buffel die in de buurt loopt te grazen. Mijn gids, Thang genaamd wil een sigaretje roken tijdens een pauze en vraagt of ik een aansteker heb. Ja die heb ik. "Dank U wel" klinkt het en ik kijk hem verbaasd aan. "Dank U wel" is the only I can say in Dutch. OK, dan dus ik hoef geen Nederlands te spreken. Shall we continue vraag ik hem even later? Yes we go "Dank U wel" En we stijgen weer. Steeds hoger, aan de rand van terrassen waar rijst gestaan heeft. Soms is het pad nauwelijks te vinden, lopen we een paar meter terug om op een andere plek weer omhoog te gaan. Na een uur of 2 staan we weer even stil. Thanh weer mijn aansteker, weer "Dank U wel" en 10 minuten later weer lopen. Het gaat behoorlijk steil. We zijn als het ware rond de berg gelopen. Mijn hart bonkt in de borstkas wanneer ik even stil sta. Later road will be flat and after we only go down. Dat "later" blijkt al te beginnen na een stijging van nog maar een meter of 10. Afdaling over een smal lemen pad waar we af en toe plaats moeten maken voor mannen die met bepakte ezels omlaag komen. Aan de andere zijde van het dal prachtige terrassen. Jammer dat het niet zonnig is.
De afdaling eindigt in een klein dorpje waar we nog even bij een huisje kijken en vervolgens een stuk over een schoolterrein lopen waar kinderen net hun middagpauze achter de rug hebben.
Na één uur komen wij bij een huisje in het volgende dorp waar wij onze lunch zullen gebruiken. Thanh heeft brood meegenomen, gekookt, ei, wordt, tomaat, appel, banaan. Dus ik hoef absoluut geen honger te lijden. Bij de mensen thuis worden ons steeds kopjes thee aangeboden en de heer des huizes en Thanh lurken om de beurt aan de bamboepijp.

Het laatste stuk is een vlakke wandeling die eindigt bij de weg naar Bac Ha. Terug bij het guesthouse geeft Thanh mij zijn facebook adres en moet ik beloven wat foto's te sturen naar hem. Nou dat zal geen probleem opleveren.
De rest van de middag rustig. En morgen gaat de reis weer door. Eerst naar Sapa, om een pizza te eten, en overmorgen kijken of ik een bus kan krijgen naar Dien Bien Phu. Moeilijk in te schatten wanneer mijn volgende bericht online komt, omdat tot nu toe internet verbindingen redelijk goed waren. En dadelijk eerst een biertje, daarna eten en dan de rugzak pakken. Alles is tot nu toe goed hier!!
Groeten