Bac Ha - Can Cau - Bac Ha hotsebotse motorbike

Vrijdag vertrokken uit Sapa. Vanaf het moment van opstaan tot vertrek uit Sapa (inclusief ontbijt) verliep geweldig snel. Wakker worden, douchen, inpakken, ontbijten,spullen pakken, geld wisselen.. Alles in een snelle rush. En toen ik vertelde dat ik naar Lao Cai wilde met een minibus stond deze binnen een paar minuten voor de deur. In Lao Cai overstappen in een andere minibus. Twee keer wisselen van minibus en dan reeds om half twee 's middags in Bac Ha.
Heel snel een gu8esthouse. Evene sjacheren om wat van de prijs af te krijgen en vervolgens even checken wat er in dit plaatsje te beleven valt. Als eerste een trip met motorbike naar de zaterdagmarkt in Can Cau. Motorbike with driver. En vervolgens even het stadje bekeken. Waar zaterdag de markt is. Een rustig plaatsje (alhoewel ik dat alleen in de middag kon zien). In het guesthouse gegetenm en vervolgens even beneden rondhangen en wat kletsen met andere reizigers. Weinig toeristen hier dus allemaal relaxed. Om een uur of 9 alweer mijn hoofd op een kussen.

En dan is het zaterdag. Of course eraly rising on a Saturdaymorning. Voor zevenen aan het ontbijt. En dan komt mijn driver Minh binnenvallen. Rugzak, camera's en water. Fleece trui aan en mijn regenjack aan. En dan op weg.
Nauwelijks 5 minuten gereden en ineens stoppen we. Lekke band. Omdraaien en een stukje teruglopen. Bij een "repairshop" even stoppen. Ik krijg een houten krukje en een kopje thee. De band moet verwisseld worden. Nou ja, heb ik dat tenminste ook eens meegemaakt.
Vervolgens verder. Een dalende en meestal stijgende weg richting Can Cau door een prachtig berglandschap. Overal terrassen. Geen rijst erin maar met een lekker weertje, beetje bewolkt, beetje zonnig, mistflarden boven de bergtoppen is het een prachtige rit. Langs de weg af en toe locale mensen, Flower Hmong, met vooral de vrouwen in prachtige kleurrijke klederdracht. Met recht "Flower" Hmong. Af en toe een fotostop.
Tijdens het afdalende deel veranderd de weg ineens van een brokkelige asfaltweg in een lemen weg. Waaraan gewerkt wordt. We moeten op een gegeven moment stoppen en er staan enkele auto's te wachten en een hele rits motorbikes op weg naar Can Cau. Het wachten duurt een aantal minuten. En dan mogen we verder aangezien op het punt waar de werkzaamheden zijn even gestopt wordt. De in de rotsen borende mannen, de sjovels, de kiepauto's doen even niets en de hele karavaan kan erlangs. De rit is verder nog kort en na het laatste stoffige deel komen we in Can Cau. Een gehucht dat vandaag is volgelopen met veel locale mensen aut de regio om op de wekelijkse markt hun spullen aan de man te brengen. Of niet. Mijn chauffeur, Minh, parkeert de motorbike ergens en we lopen naar een kraam waar zijn vrouw kleden voor toeristen aan de man/vrouw probeert te brengen. Samen met Minh loop ik eerst naar het deel waar de buffalo's staan. Een beetje afzijdig van de markt wel met een levendige drukte van kopende en verkopende mensen. Wanneer er een buffalo van eigenaar verwisseld zie ik grote pakken Dongs ook van eigenaar verwisselen. De beesten, de volwassen beesten zijn miljoenen VND waard.
Dan ga ik struinen over het andere deel van de markt. Veel, heel veel vrouwen in hun kleurrijke kleding. Ook de locale mnsen kopen hier hun kleding en het is echt een ongelooflijk kleurrijk gezicht om de kraampjes te zien waar de vrouwen hun kleding kopen. Vrouwen zelf in prachtige kleuren voor de kraampjes waar de felgekleurde waren te koop liggen. Veel, heel veel om te fotograferen dus. Ook waar de vrouwen suikerriet, groenten en allerlei andere waar aan de man brengen is het een kleurig gebeuren. Ergens in de openlucht onder een grote parasol staat iemand die een spigele ergens opgezet heeft en de mannen die dat willen kunnen daar hun haren laten knippen. Aan belangstelling geen gebrek.
Het dorpje ligt in een kom, omgeven door prachtige groene heuvels waar tegenaan de terrassen liggen. Ik dwaal enkele uren rond en ga dan terug naar Minh.
Samen gaan we ergens op de markt eten in een kraampje waar alleen de locale bevolking eet. Ik krijg een paar stukken buffalovlees om te proeven. Ik besluit uiteindelijk een kom nooddlesoep met kip te nemen.
Schoon is het allemaal binnen niet te noemen. Op een gegeven moment komt er een vrouw binnen die zonder gene tussen de mannen haar kindje aan de borst legt.
Dan betalen en na de spullen gepakt te hebben lopen we weer naar de motorbike.

Een andere weg terug. Eerst weer een deel terug. Waar we nu zeker 3 kwartier moeten wachten bij de wegwerkzaamheden. En dan ineens komt er beweging en kunnen we vertrokken. Zo mogelijk een nog langere stoet motorbikes gaat in een lange sliert de stoffige weg omhoog.
Ming en ikzelf slaan op een bepaald moment van de weg af en komen nu op de hotsebotse met stenen bezaaide weg terecht. Het gaat nu even heel erg traag. En de motor heeft het moeilijk omhoog te rijden. Ik stuiter zelf af en toe een eind de lucht in en af en toe roep ik even luid AUW wanneer ik weer neerstuit op mijn edele delen. De weg wordt helemaal niet beter maar gelukkig in een klijn dorpje een stop.
Minh stopt bij een huis en spreekt even iemand en we worden binnen uitgenodigd een kopje thee te komen drinken. Een lemen vloer, planken met kieren. Een dak dat van opzij gewoon open is. Een grote wok om maiswijn in te koken. Een ton om de resten van te gebruiken als voer voor de buffalo's, een houtvuurtje waar zwartgeblakerde ketel op gezet wordt om water in te koken. Minh, die slecht Engels spreekt, vertaald wat vragen voor mij. Een familie van 5 personen wonende in dit armoedige huisje. Vader, moeder, 3 dochters van 5, 3 en 2 jaar. Minh en ik drinken elk 3 mokken groene thee terwijl de heer des huizes zelf even tussendoor aan een grote bamboepijp zit te lurken. Met de mond open op de bamboe en dan een enorme hoeveelheid rook inhalerend.
Na dit intermezzo weer doorhobbelend over de slecht weg. Achterop gezeten kan iki rustig genieten van het enorme mooie landschap dat in de zon ligt. Opnieuw een stop in een dorp. Nu even een kopje thee drinken bij een heel klein guesthouse waar zelfs ook sporadisch wel eens toeristen schijnen te komen.Een oudere man runt dit guetshouse en heeft aan de wand twee grote foto's van Ho Chi Minh hangen. Bac Ho zoals hij genoemd wordt.
We dalen vervolgens geleidelijk af richting Bac Ha. Met nog een stop op een plek waar een huis gebouwd wordt. Veel vrouwen die zitten te kijken terwijl de mannen aan het werk zijn. Opzij van dit gebeuren ook twee grote kookpotten waarin grote brokken varkensvlees (spek met zwoerd) ligt te braden.
En dan het laatste stuk naar Bac Ha, met nog een korte stop bij een huisje, echter vergeleken wat ik eerder vandaag gezien heb stelt dit niet echt veel voor.

In Bac Ha terug ga ik met Minh nog mee naar zijn huis. Een woning waarvan te zien valt dat het een hee; armoedig gebeuren is. Een houten wand, bedekt met een blauw stuk dekzijl. Daarachter de kieren van de planken. Halverwege de woning een kleed als afscheiding tussen het woon en sslaapgedeelte. Een "bankstel" met grote scheuren in de bekleding. Uiteraard wordt ik gastvrij ontvangen en krijg ik ook hier weer thee.

En dan laat in de middag weer terug in Bac Ha. Echt een heel erg prachtige dag. En ik moet zeggen dat het in deze regio veel en veel minder toeristisch is dan in bijvoorbeeld Sapa. Wat het allemaal ook best aangenaam maakt. En de Flower Hmong, zeer kleurrijk, zeer vriendelijk, veel lachend. Ze doen echt hun naam eer aan!
Morgen weer een markt. Dit keer de wijd en zijd bekendstaande markt van Bac Ha. En dat is te merken. Wanneer ik dit zit te tikken loopt het guesthouse langzaam vol met toeristen.
En after tomorrow? Wie wil see. Waarschijnlijk ga ik mij opmaken voor de reis richting Dien Bien Phu. Mijn rug zal een trekking hier wel even te moeilijk maken (althans aan het gevoel in mijn rug te merken)
Verder alles goed hier. Iedereen de groeten en iedereen ook hartelijk bedankt voor al de reacties!! Echt leuk af en toe iets te lezen :)
Groeten!!