Spelonkoloog en mountainbiker..

Het zit erop. Althans voor wat betreft de heerlijke vakantie!. Nu alleen nog huiswaarts reizen. Met grote slingers en omwegen.

Vanmorgen om half 10 vertrokken met de bus uit Van Vieng en het is nu 4 uur 's middags terwijl ik in Udon Thani (Thailand) zit. Om hiervandaan morgen een vlucht te nemen naar Bangkok, van Bangkok te vliegen naar Hong Kong en dan van Hong Kong de lange ruk naar Amsterdam.



Maar eerst heb ik nog een lekker dagje genoten in Van Vieng. In het vorige stukje schreef ik het al. Je weet nooit wat een mens beleefd. Of ik veel beleefd heb die ene dag? Nou nee hoor. Het "gewone" leuke van een vakantie, dat heb ik beleefd.

Na de aankomst in Van Vieng een bungalowtje gevonden vlak aan de rivier. Gewoon een lekker plekje om nog 2 nachtjes door te brengen en op het bankje mijn dagen nog eens te kunnen overdenken.

Vervolgens even kijken naar een plek om te internetten waar ik Susanne weer tegenkwam die net samen met een andere Nederlandse vrouw een bus geboekt hadden voor het zuiden. Daarna douchen en een hapje eten en even rondstruinen.



En dan de volgende ochtend. Na een stevig America breakfast (ja, ja dat kan hier) een mountainbike gehuurd. Een broodje en een fles water gekocht voor onderweg en hup fietsen maar. Even zoeken naar de brug om de rivier over te steken en dan maar stampen op de trappers. Over een weg vol met keitjes die ook nog eens heel lichtjes g;looiend de hoogte ingaat. Samen met een Australisch stel fiets ik rustig het dorp uit. En vlak buiten het dorp al een stop. Een bord wijst naar een grot. Ik meen te weten dat ik die 4 jaar geleden ook al gezien heb maar omdat ik mij er niets meer van kan herinneren ga ik met de Australiers mee. Waar vroeger het stuk naar de berg over de dijkjes van de rijstvelden gelopen moest worden daar loopt nu een pad door de rijstvelden naar de rotsen.



En even 3000 kippen neerleggen om onder de grond te mogen. Een jongetje loopt mee om de weg te wijzen. En dan gaan we de grot in. De grot is (uiteraard) donker. Met mijn hoofdlamp zie ik genoeg om te weten waar ik mijn voeten neerplant. We dalen flink af. Soms grote stappen omlaag. Een andere keer een een trapje waar soms een spijl van ontbreekt. En soms glibber ik weg over de tree van een scheefstand trapje. Ik lijkt wel een spelonkoloog. Het is vochtig en bloedheet in de grot. Bij het eindpunt blijkt een water te zijn. Verder kan wel maar dan zal er gezwommen moeten worden. Dus weer terug. Al met al denk ik bijna een uur onder de grond geweest.



Vervolgens weer op de fiets. Het Australische vrouwtje houdt het voor gezien. En ik trap vrolijk verder over de met keien bezaaide weg. Af en toe een fietser die voorbijkomt of ook wel iemand op een motorbike die voorbijraast. Een enkele keer een tuktuk of een auto die een wolk van stof achterlaat. Het zwwet loopt langs mijn rug en over mijn gezicht. Dus de eerste de beste plaats waar ik een cola kan drinken stop ik en ga even zitten. Ik wijs het vrouwtje op het bordje I (L) Lao en wijs dan op mij. Ze begint te lachen en zegt. I take picture of you. En ja, zo sta ik even later lachend voor het bordje wijzend op de tekts I love Lao.

Dan weer verder. Even stoppen bij een brug. Ik raak aan de praat met 2 Duitsers. We babbelen een tijdje en als ik weer een foto maak vragen ze of ik ook een foto van mijzelf wil/. Jawel hoor. Waarom niet.

Bij het volgende dorpje weer afstappen en zitten, weer een cola. Het is heeeeeet. Dus die koude cola glijdt er lekker in. En dan lijkt het of er voorlopig helemaal geen dorpje meer komt. En het lijkt wel of de weg steeds slechter wordt. En ik ben echt blij wanneer ik uiteindelijk in een Hmong dorpje aankom waar ik een fles water koop die in 1 keer opdrink en er dan nog maar eentje koop. En de tocht gaat verder. Fietsen tussen het echt heel prachtige karstgebergte met vele toppen. Veel groen op de hellingen. SOms kale stukken den beneden langs de weg rijstvelden waar soms mensen aan het werk zijn. Op een gegeven moment sta ik door de hitte even op het punt om te keren. Ik kom twee mensen op de fiets tegen die de tocht in omgekeerde volgorde maken en wanneer ze zeggen dat het nog 15 a 25 minuten is na het volgende dorpje waar de weg via een andere route teruggaat fiets ik gewoon verder.

Vlak voor het dorpje zitten een man en een vrouw. Ze verkopen ook drinken. Lauwe cola, lauw bier en water. Dus maar een flesje water en even zitten. Ze willen mij een grot inhebben maar dat heb ik al gehad. Dus mag ik op een mat liggen als ik wil. Maar niet gedaan en de fuiest weer gepakt en verder trappen.

Wanneer ik de ronde terugfiets gaat het allemaal wat gemakkelijker. De stenen zijn hier veel minder. De weg is met rode leem redelijk vastgereden en af en toe duikt er een wolk op die de ergste hitte wat wegneemt.



Maar toch weer stoppen in een dorpje. Weer wat drinken. En weer wat babbelen met mede lijders. Een Duits stel, net aangekomen in Laos wil naar het noorden. Gezien mijn eerdere reis en deze reis heb ik een heel klein beetje ervaring en ik deel hun die ervaringen mee. Met hetgeen ik leuk vond, en dat had toch voornamelijk betrekking op de dorpen van de hilltribes. Trekkingen dus. En daarvoor waren zij dus ook feitelijk onderweg naar noord Laos. Dus een heletijd babbelen.

Daarna verder. Nog twee keer een houten bruggetje oversteken. Kosten? Ach 5000 Kippen. En voor een retourtje ook nog wel. Dus als ik hard zou fietsen zou ik hetzelfde rondje in omgekeerde volgorde ook nog kunnen maken zonder te betalen voor de "tolbruggetjes" om de stroompjes over te steken.



Uiteindelijk rond een uur of 4 weer terug in Van Vieng. Het leek alsof het tweede gedeelte veel makkelijker ging dan het eerste stuk. Kwam waarschijnlijk ook omdat het eerste stuk ook lichtjes dalend terug ging naar Van Vieng.



And that was it. No more stories. Een reisje van Hanoi, Sapa, Bach, Dien Bien Phu, Muang Khua, Muan Ngoi, Musang Sing, Luan Prabang en Van Vieng mij uiteindelijk hier in Thailand heeft doen belanden. De landroute is over. Alleen nog vliegen en dan hoop ik zaterdagmorgen rond een uur of 6 op Schiphol te landen.

En dan thuis weer een jaar dromen van weer een verschrikkelijk mooie reis!!