De vroege monniken...

Het is nog geen 5 uur wanneer ik wakker wordt. Geen telefoon die mij wekt. Ik dommel nog een paar minuten en slinger dan mijn benen uit het bed. Wat ik gisteren al van plan was maar niet gedaan heb omdat ik geen zin had om op te staan moet vandaag maar gebeuren. Op de dag van vertrek uit Luang Prabang. Ik wil de monniken graag zien wanneer ze hun eten gaan ophalen langs de straten.
Geen douche, niet eens tanden poetsen. Wanneer ik buiten kom is het nog donker. Alleen mijn camera bij mij en wat geld om later een broodje te halen. Ik loop het steegje waar het guesthouse staat uit en ga mijn dwaaltocht beginnen. Ik wandel even naar de Mekong en zie dat daar langzaam het leven gaat beginnen. Echter nergens monnikken te bekennen. Dus een blokje om gelopen en kom dan bij de markt terecht, ook vlak bij het guesthouse. Daar zie ik dat in de heel vroege ochtend het leven echt op gang komt. Overal worden spullen neergezet. Groentes, fruit, een bak met paling. Mooie stapeltjes worden gemaakt bij verlichting van kleine zaklampjes. Veel mensen zitten er nog dromerig bij. De lampjes en het beginnende leven geven een onwezenlijke aanblik.
Maar waar zijn de monnikken. Ik loop naar de hoofdstraat en zie dat daar bij een tempel de monnikken al buiten staan in hun fel-oranje gewaden en met hun bedelnappen. Dan stellen e zich in een rij op en gaat de tocht door de straten beginnen. Langs de straten zitten vooral vrouwen met de etenswaren die ze aan de monniken geven. In alle stilte trekt de stoet verder. Ik loop met deze eertse rij monniken mee. Heb een paar foto's met de flister gemaakt maar probeer zoveel mogelijk zonder flits te werken om de rust niet te verstoren.
Wanneer de stoet in de straat vlakbij mijn guesthouse komt, komt er van de ander kant oolk een lange rij monniken aanlopen. In dit straatje zitten veel vrouwen langs de kant. Eén rij monniken voorbijgaand aan de mensen die geknield zitten en een andere rij monniken die rustig staan te wachten. Een ideaal punt om foto's te maken.
Wanneer beide rijen voorbij zijn komt één rij monniken terug en beginnen staand voor de geknielde mensen hun gebeden luidkeels te murmelen.
Een heel apart gebeuren. Het is inmiddels licht geworden en ik loop nog een keer over de markt. Dan een broodje eten met koffie. Vervolgens naar het guesthouse, tanden poetsen (jawel) en douchen. Laatste spulletjes in de rugzak en niet veel later zit ik in een minibusje op weg naar Van Vieng. Een werkelijk schitterende tocht slingerende door een heel bergachtig gebied. Onderweg even oponthoud wanneer een vrachtauto en een bus een kleine botsing hebben gehad. Dan gaat de tocht verder. Veelal omhoog met prachtige vergezichten. Hoge bergen en het lijkt alsof deze wereld voorzien is van 80 kleuren groen. In de minibus wordt weinig gepraat. Dus maar wat muziek op. Terwijl Jim Morrisoon van de Doors "The End" zingt stijgt de weg hoger en hoger. Maar het end is nog lang niet in zicht. En wanneer DJ Tiësto "Hungry" in mijn oren laat galmen duurt het ook inderdaad niet lang of we maken een stop. Voor een hapje eten en een sanitaire behoefte. De weg stijgt echt behoorlijk omhoog wanneer Evanescence "Wake me up Inside" doet klinken. Niet nodig in dit prachtige land met al die mooie natuur om mij heen. "Feel the love" van 10 CC past hier veel beter bij en wanneer ik even later Faithles' "Budha Bar" hoor gaan mijn gedachten weer terug naar de monniken van vanmorgen.
De reis gaat verder voorspoedig en na nog een korte stop arriveren we laat in de middag in Van Vieng. Een guesthouse is snel gevonden en dan wordt het dus ook even tijd voor een verhaaltje (Voordat ik een biertje neem na de hitte van vandaag)

En hiervoor? Ja ik heb ook nog wat andere dingen gedaan. Zaterdag vertrokken uit Luang Nam Tha. Ook met een minibus. En ook een heel mooite rit door een bergachtig landschap. Met hier in het noorden nog steeds veel dorpen met paalwoningen langs de weg.
Het busje waar ik in zit blijkt wat problemen te hebben. We stoppen twee keer en na de tweede keer rijden we in een ruk naar Udomxai. Waar na een korte lunch blijkt dat het busje waar ik in zit niet verder kan.
We worden verdeeld over een local bus en een minibusje. Ik het busje blijkt ook Mary (Engelse dame waar ik paar dagen mee optrok te zitten)
Na een korte stop onderweg blijkt er ook een Nederlandse vrouw in de bus te zitten. Even kort babbeltje in de bus en dan verder.
In Luang Prabang samen met een aantal mensen een tuktuk naar het centrum. In de tuktuk vraag ik een Chinees meisje (blijkt dus een vrouw van al 28 jaar te zijn) of mijn schouder zacht genoeg was om tegen aan te slapen. Giechelend slaat ze haar hand voor de mond, maar het was gewoon grappig dat ze telkens met haar hoofd tegen mijn schouder gleed en gewoon verder sliep.
Samen met de Nederlandse (Suzanne) loop ik naar een guesthouse. Waar ook een kamer voor mij is. 's Avonds met Suzanne aan de Mekong lekker gegeten en zij blijkt een reislustige jongedame te zijn die een aantal maanden door Zuid-Oost Azië rondzwerft (wanneer ga jij dat doen lona??).
En dan zondag. Wat doe je op zondag? Nou genieten van de zondagsrust in de gezellige en leuke stad Luang Prabang. Heel veel trappen opgelopen naar de Phu Si tempel om daar even te genieten van het uitzicht. Vervolgens even naar Nam Khan (rivier), verder ronddwalen en 's avonds de zonsopgang bekeken vanaf Phu Si.
De volgende dag een boottocht gemaakt naar de Pak Ou Caves met zijn vele budha's. 's Middags nog naar de Wat Xien Thong (schijnt de beroemdste Wat te zijn) en verder weer langs de rivier(en) en door de stad gedwaald.

En dus zit ik nu in Van Vieng. Waar blijkt dat er bussen gaan van hier naar Udon Thani in Thailand (voor mijn vlucht naar Bangkok vrijdag a.s.) zodat ik morgen gewoon hier kan blijven. Mountainbike huren en genieten van het prachtige karstgebergtelandschap.
Misschien dat ik morgen nog iets schrijf. (Je weet nooit wat een mens beleefd, nietwaar). En in elk geval komen na thuiskomst snel de foto's en een epiloog!!

De groeten aan iedereen en voor de werkers, werk ze lekker.

Groeten