De Transmongolië - Moskou naar Irkutsk, dag 3

Ergens in de nacht word ik opnieuw wakker. In de coupé is inmiddels ook een Russisch stel. Hun Engels bestaat uit yes and no. Maar dat is net zo goed als mijn Russisch. Da en njet. Oh en ik weet ook wat dank je wel is, maar dat ben ik ten tijde van het schrijven even vergeten. Ik zie dat het buiten nog donker is en glij weer in een slaap. Wanneer we opnieuw stil staan word ik weer wakker. Ik kijk op mijn telefoon hoe laat het is en zie dat het kwart voor 8 is. Lokale tijd, maar hoe relatief is tijd. Ik besluit nog een half uurtje te blijven liggen en word een uur later weer wakker. Opstaan maar omdat ik toch na de treinreis de Moskou tijd achter mij moet laten. Elke stop staat steeds aangegeven in Moskou tijd en telkens zit ik weer te rekenen hoe laat we ergens aankomen. Wanneer we ergens stoppen en ik mijn telefoon even aanzet spring die automatisch naar de plaatselijke tijd.

En dan begint opnieuw het treinleven. Van mijn laatste volle dag in de trein. Ik ga op het gangpad zitten. Pak een volle mok met thee en ga even wat naar buiten kijken. Buiten nog steeds hetzelfde landschap. Eerst nog in een lichte nevel gehuld maar geleidelijk wordt het buiten ook helder en het lijkt er op dat het een heel zonnige dag wordt. De trein rolt verder door het Russische land. Het lijkt er soms een klein beetje op dat er wat meer dorpjes langs het spoor liggen. Houten huisjes, of vervallen ogend met een bruine kleur of in een kleur geschilderd. Verder lijkt het er buiten op dat het geleidelijk ook wat heuvelachtig aan het worden is. Nog wel veel bomen, uiteraard, maar nu groeiend tegen hellingen. Verder is de de ochtend weinig spectaculair. Naar buiten kijken, wat drinken en vooral niets doen. De rit naar Krasnoyarsk is redelijk lang. Hoe lang weet ik niet meer. Ook niet belangrijkijk wanneer je de enorme afstand in ogenschouw neemt. In Krasnoyark een stop van ongeveer 20 minuten. Genoeg om een paar foto's te maken op het station, wat eten en drinken te kopen en een sigaretje te roken met de Engelssprekende Rus.

Omdat ik gisteren had gemerkt dat de foto's erg aansloegen vroeg ik het Engelssprekende stel of zij ook wat foto's wilden zien van Nederland. En al heel gauw zaten we met z'n vijven te kijken, inclusief de medepassagiers uit mijn coupé. Leuke verpozing zo in de trein. Even later kreeg ik een drankje aangeboden van de Rus in mijn coupé en van zijn vrouw een broodje met een soort jam er in gebakken.

En toen moest ik uiteraard ook zijn foto's bekijken. Op zijn mobiele telefoon. Russen die ergens buiten wonen, of was het hun buitenhuisje wat ik zag. Een zelfgebouwde sauna, een banja. Mooi verzorgd grasveld, mooie waterput Na het eten gingen de Russen lezen, ik wat schrijven en was het in de trein verder rustig. Waarschijnlijk iedereen bezig met een middagdutje.

Verrassend was dat er ineens ergens in de middag een vrouw binnenkwam met een biljet voor onze coupé. misschien ergens verkeerd in een coupé gezeten. De Russische dame installeerde zich en vervolgens op haar bed liggen. Tijdens de verdere rit heeft ze verder weinig gezegd. Hoewel ik op zeker moment erachter kwam dat ze ook Engels sprak. Omdat mijn rugzak onder een van de lage slaapbanken lag van het stel dat door moet naar Ulan Ude en ik zelf de trein eerder moet verlatenvroeg ik de Engels sprekende jongen of hij mij even wilde helpen te vertellen. Mijn vraag: "Ik moet er uit in Irkutsk. Misschien is het handig mijn rugzak in de vrije ruimte te leggen zodat ik u morgenvroeg niet hoef wakker te maken". Nou dat bleek helemaal geen probleem. Ze maakte een beweging dat ik haar wakker kon schudden en dat de bank dan wel even omhoog kon. De nieuw aangekomen dame grinnikte even. Op mijn vraag "what are you smiling?" antwoordde ze in het Engels dat zij ook naar Irkutsk moest en dat de anderen toch wel wakker zouden worden.

Buiten verandert het landschap geleidelijk. Het wordt wat meer heuvelachtig. En voor mijn gevoel liggen er op dit stuk ook meer dorpen langs het spoor. Ik sta in het gangpad en maak geregeld een foto door het raam. Verder lijkt het erop dat veel mensen een middagslaapje houden. Ik kruip in de middag ook op mijn slaapplek en ga liggen lezen op mijn e-reader. En ja hoor, zoals het bij een ouder iemand hoort val ik ook voor een half uurtje in slaap. Wanneer ik wakker wordt pak ik een potje noedeelsoep, haal heet water uit de samovar. De Russische dame die op de plek bij het raam ligt gaat meteen naast haar man zitten en wijst ook meteen dat ik bij het raam moet gaan zitten om te eten.wat ik uiteraard dankbaar aanvraard.

Niet erg veel later koop ik op het station van Ilanskaja, wie heeft daar ooit van gehoord, nog iets te snacken en dan weer de trein in. De laatste stop bij daglicht.

Na het eten en de stop ga ik nog een rondje door de trein lopen. Ik loop een aantal wagons door. Het lijkt er echt op dat ik een van de weinige westerse toeristen in de trein ben. T erug bij mijn coupé ga ik boven op mijn bed zitten en de georganiseerde bende die ik daar heb aangericht opruimen en al inpakken in het kleine rugzakje. Dingen die in de grote rugzak moeten leg ik klaar om dat voor vertrek uit de trein te doen. En vervolgens ga ik opnieuw iets lezen en strek nog 1 keer de benen wanneer de trein stopt rond een uur of 10 in de avond. En dan gaat mijn laatste nacht in, in de trein. Wanneer die morgenvroeg in Irkutsk aankomt heb ik tijdens deze treinreis 20 stations aangedaan. Inclusief die van Moskou en die van Irkutsk. Met een totaal afgelegde afstand van 5153 kilometer.