Terug in Sapa na de trekking

Moe,voldaan, pijn in de rug (hoe dat komt volgt) em ineens ook zomaar 58 jaar. Aleereerst iedereen bedankt. En speciaal Dibbes en zijn pleegouders :) Iedereen nieuwsgierig wat er plaatsgevonden heeft? Ach, niet echt spectaculair hoor. Maar wel gewoon mooi en lekker op gewoon met de benenwagen te kunnen voortbewegen door de heuvels in het noorden van Vietnam. Over de dagen. Ik probeer het kort te houden want anders hou ik weer iedereen van zijn of haar werk af.

Vertrek was 's morgens vanaf het guesthouse waar ik zat. De guide? Een vrouwtje van de black Hmong. Dus een local guide. Loo geheten en qua lengte iets meer dan de helft van mij. De groep? Zeven mensen waarvan er 4 maar een tocht van 1 dag zouden maken. En dus met 3 de tweede dag en de laatste dag was ik in de vertrouwde handen vaan Loo.
Ongelofelijk om te zien hoe iets in 12 jaar kan veranderen. De afdaling in de vallei over modderige paadjes ging in met best veel mensen. Op sommige plaatsen liep er over een pad gewoon een hele lijn van toeristen. Het mag de pret niet drukken. De wereld is nu eenmaal heel open geworden en Vietnam is razend populair bij backpackers. Deze eerste dag alleen veel black Hmong vrouwen, gestoken in hun zwaere klederdracht met als versieringen enorme oorbellen en een speld in het haar.Veel van deze vrouwtjes liepen mee in de hoop onderweg nog iets te kunnen verkopen aan de vele toeristen.
De tocht op zich was prachtig, omhoog en omlaag laangs de heuvels die het dal omringden waar de rivier doorheenliep.
De oude hangbruggen van vroeger waren vervangen door moderne hangbruggen voorzien van stalen kabels. En op sommige stukken bij dorpen was het modderpad zelfs vervangen door een betonpad. Ach, loopt alleen maar makkelijker. De vooruitgang is toch niet tegen te houden en de Vietnamezen kunne zo op hun motorbikes ook van en naar hun dorp rijden. Eerder dan verwacht kwamen we om een uur of 2 's smiddags al aan in het guesthouse. Ook een relatief modern guetshouse, met zelfs warme douche. En ook koud bier. Dus ik heb de 2 achterblijvers maar gezegd dat ze een biertje van mij kregen omdat ik jarig was.
En vervolgens kaarten terwijl buiten het enorm aan het stortregen was. Mazzel gehad in de ochtenduren. Op een gegeven moment, ja van bier moet ik plassen, ren ik op mijn slippers over een betonnonen vloer door de regen naar een toilet. En BAMM!! Op mijn rug gevallen en mijn hoofd achterovergeklapt. Bloed uit mijn hoofd. Jamie (Italiaanse wonend in Hongkong) rende naar mij toe en ja hoor.. Klets..Oo zij viel. Voor kijkers zou het een enorme slapstick geweest moeten zijn dat te zien. :) Gelukkig alles met goede afloop. Ik alleen een wond op mijn hoofd waar lekkr bloed uitsijpelde. Maar ik kon gewoon lachen om het voorval.
Toen het droog was gingen Jamie en Chris (een AUstralier) even lopen en ik ging mijn nachtleger installeren.
En daarna time for dinner. Rijst, tofu in tomatensaus, varkensvlees, kip met groenten en wat ondefinieerbare zachte balletjes. Een uitstekende maaltijd afgesloten met een glas happy water van de vrouw des huizes (of 2 dat kan ook) Toen kreeg ik mijn verjaardagscadeautje (stiekum gekocht) Jawel hoor. Een grote zak Treets :) Of M&M's?? Kweenie meer. Foto volgt wel als bewijs. In de avond nog even kaarten met een fles bier. En om 9 uur lag iedereen plat.

De tweede dag begon bewolkt. En aangezien het de middag ervoor en in de nacht hevig geregend had was het nu glibberen over paden. En deze tweede dag weinig betonpaden maar voornamelijk modderpaden. EN tsja, niemand ontkwam aan een glijpartij bij het dalen. Tot grote hilariteit van de meelopende black Hmong vrouwtjes. Die overigens heel vaak bijzonder behulpzaam waren voor dei stijve harken van westerlingen. Een lang tocht zonder dorpen met uiteindelijk een lange afdaling om te eindigen bij een hangbrug. Vlakbij een waterval waar we even konden kijken. En dan de brug over waarna weer een betonpad redelijk steil omhoogliep.
Vervolgens een stuk over een weg naar een punt om te lunchen. Onderweg nog een begrafenis"feest" gezien. Zowel mannen als vrouwen helemaal in klederdracht terwijl ernaast een buffel ontleed werd en gekookt in een grote pot. Omdat het een gebeurtenis was voor de familie hier slechts even gekeken.
Na de lunch gingen Jamie en Chris terug naar Sapa en voor mij was het een toch naar een nieuw dorp helemaal aan het eind van de vallei.
Een ander groepje met een gidsje (2 Belgen) lipe ook de 3daagse trek en het was wel gezellig Nederlands te keuvelen. De middag was heel zonnig, heet en een hele lange afdaling bracht ons uiteindelijk bij een homestay.
De avond alleen gegeten met de Vietnamese familie. (De Belgen zaten in een andere homstay) En aangezien mijn Vietnamees van dien aard is dat ik geen fatsoenlijk gesprek kon voeren hield ik wijselijk mijn mond.
Uiteraard eindigde de maaltijd opnieuw met een paar glazen happy water.
Vervolgens met de Belfgen nog een biertje gedronken en toen weer plat.

De derder dag bracht een flinke stijging naar een dorp waar Red Dzao wonen. Uit China afkomstig volk. Echter lang niet zo open als de Hmong. Eerder onvriendelijk naar toeristen. In het dorp even rondgedwaald en erg terughoudend met fotograferen. Rond de middag weer terug in de homestay waar als lunch fried noodles op mijj stonden te wachten. En toen een hele lange rit met een rugzak om, achterop een motorbike terug naar Sapa.

Een mooie tocht. Met een veel vertellende local guide. DIe vele vele trekkings met gropen maakt om haar kinderen naar school te kunnen laten gaan. Waren het 12 jaar geleden Vietnamezen die guide waren, nu waren het voornamelijk local guides. Een goede zaak!
Lekker 3 dagen buiten geweest, een rooie neus en een voldaan gevoel.
Morgen verder. Waar ik opduik? Laat ik dat nu eens niet vertellen en dat als verrassing houden.
De groeten allemaal en have fun!!