Mijn dagen in Beijing

En dan zit ik in de trein naar Datong. Op naar een geheel nieuwe bestemming waar ik nog nooit eerder was. Beijing was voor mij een bekende plaats om te verblijven na mijn reis door China van 2010. Gelegenheid dus om mijn verhaal van de afgelopen 2 dagen weer aan mijn tablet toe te vertrouwen.
Na 's avonds in het hotelletje een biertje gedronken te hebben met 3 Duitsers ben ik toch nog redelijk op tijd gaan slapen. Verlangend naar een bed na 30 uur in de trein. Omdaarna redelijk op tijd op te staan en Beijing te gaan verkennen. Met een kaartje, gekregen van het guesthouse, in de hand, loop ik in de vroege ochtend door Beijing. Waar het re latief rustig op straat is. Winkeltjes die gesloten zijn. Kleine eetgelegenheden die al open zijn. Om mijn dagen in gepaste stijl te beginnen ga ik ergens zitten om een noodlesoep als ontbijt te nuttigen. Dan door naar het Tiananmen square. Op de weg daarheen kijken naar whet straatleven in Beijing. Straatvegers, mensen op fietsen. Ergens kom ik een grote groep mensen tegen die in felgekleurde kleden lopen. Ik kan niet thuisbrengen wat het is. Even verderop staat een bruidje met een boeket in haar handen te wachten. Haar aanstaande echtgenoot komt eveneens aanlopen. Ik vermoed dat de groep mensen in gekleurde kleding ook een bruiloft hadden. Maar hoe kan ik dat zeker weten wanneer ik het niet vragen kan met mijn kennis van de Chinese taal? Omdat ik rustig loop, onderweg regelmatig blijf staan om een foto te maken, loopt het al tegen elven wanneer ik bij het Tiananmen square kom. Ik moet echter eerst de enorme brede straat over. Dus ondder de grond door. Wanneer ik de voetgangerstunnel in ga moet mijn rugzakje eerst door een röntgen apparaat. En zelf moet ik door poortjes van beveiliging. Iedereen die het plein op wil moet eerst via beveiliging dus. Bang als de Chinese overheid is dat er ongeregeldheden plaatsvinden op het plein zeker omdat 2014 het jaar is dat het 25 jaar geleden is dat de tanks op het plein kwamen om de studentenopstand van 1989 te onderdrukken. Op het plein is het een gezellige drukte ook al omdat het weekend is en veel Chinezen van de gelegenheid gebruik maken naar het plein te komen. Bij de vlag schildwachten. Aan de andere kant van de weg de roodbruine tempel waar de ingang van de verboden stad is met ervoor een grote afbeelding van Mao. Ook op het plein een aantal grote bloemenperken met felkleurige bloemen. Ergens op het plein een enorme bloemenmand. Uiteraard met bloemen. Midden op het plein een grote pilaar, een momument voor... Weet ik niet. Aan de andere kant van het plein het mausoleum waar Mao opgebaard ligt. Met voor de ingang rijden mensen. Met gemak een rij van een halve kilometer met mensen die Mao willen zien. En tussendoor overal mensen. Oude mannetjes, oude vrouwtjes, samen met hun familie. Kinde ren met vaders en moeders en Chinezen die allemaal elkaar fotograferen met of bloemen, of Mao, of met iets anders als achtergrond. Op het plein word ik aangesproken door een Engelssprekend Chinees meisje die een babbel begint. Eindigend met de vraag of ik mee wil naar de Temple of heaven en onderweg ergens thee, koffie of een biertje wil drinken. Iets wat mij de komende 2 dagen ettelijke keren overkomt. Een vrouw of een stel die een praatje beginnen, telkens goed Engels sprekend en steevast ergens iets willen drinken. Eén keer zeg ik meteen dat ik al koffie heb gehad en enigszins beledigd loopt een stel meteen door. Op het plein nog even een fles water en een snickers gekocht. Snickers eten ze hier waarschijnlijk niet veel want de chocolade is enigszins wit uitgeslagen.

Opnieuw ga ik onder de weg door om The Forbidden City te bezoeken. Hier lijkt het helemaal een drukte van belang. Ik koop een kaartje, koop een plattegrond en een boekje allebei in het Engels en ga de Verboden stad in. De oude stad vanwaaruit de leiders van de diverse dynastieën het oude Chinese rijk bestuurden. Uren door de Verboden stad gedwaald. Geleerd dat er een enorme steen van de regio Sjanghai naar Beijing verplaatst is in de winter. Door water op de grond te gooien, te laten bevriezen en over het ijs de steen voort te slepen. De Verboden Stad heeft een flinke geschiedenis met veel mooie gebouwen. Veel foto's gemaakt. En ook ergens een Chinese lunch genuttigd. Gezeten tussen de mensen die op lange rijen banken rusten, eten of gewoon zitten te s,apen. En ik daartussen met mijn Chinese fastfood maaltijd. Die ik verorber met Chinese mensen die kijken of ik mijn eten ook kauw. Aan het eind van de middag de Verboden Stad weer uit en weer terug naar het Tiananmen square. Op het plein beginnen zich rijen mensen te vormen rondom vlakbij de vlag. Er is een afzetting van touw en achter de touwen staan miliatairen strak in de houding. Met mijn lengte kan ik goed zien wat gebeurd en ook nog wat foto's maken. Wanneer het strijken van de vlag achter de rug is rijden er een aantal politie auto's en busjes luid toeterend langs de afzettingen. Het plein wordt schoongeveegd. Letterlijk van het afval. En figuurlijk van alle mensen die zich nog op het plein bevinden. Om met de metro een beetje makkelijk terug te komen moet ik eerst ergens helemaal naar de andere kant van het plein en vervolgens naar het guesthouse en daarna in een klein tentje mijn maaltijd eten.

's Avonds geprobeerd mijn verhaal op internet te zetten wat met geen mogelijkheid lukte. En daarna met dezelfde Duitsers van gisteravond een paar blikken bier soldaat gemaakt om rond 12 mijn bed in te duiken.



En dan de dag van het bezoek aan de Chinese muur. Geen zon, licht bewolkt, slecht zicht. Smog! Beijing is bedekt met een dikke laag smog. In een busje met allemaal buitenlanders. Engelsen, Australiërs, Italianen en een Maltees stel. En onzreisleidster is een donkerharige, spleetogige jongedame die even kort over de muur verteld en dan zegt: "You can take a rest now, we are there in 1,5 hours". Buiten een geelachtige lucht waar de zon poogt doorheen te schijnen maar wat helaas niet lukt.

Bij de muur hebben we 3 uur de tijd en samen met het stel uit Malta en een Italiaans vrouwtje laten we de rest achter en gaan op weg naar het steilere deel van de muur bij Mutyanju. Helaas, ook hier is het zicht niet echt goed. Smog, fog, ik seet het niet maar de prachtige vergezichten die ik ken van een aantal jaren eerder zijn niet te zien. Af en toe kun je wel redelijk ver kijken maar dan met name van hogergelegen plaatsen. Desalniettemin blijft het een onvoorstelbaar mooi bouwwerk. Ongelooflijk dat dit gebouwd is met gewoon mensenhanden. Maar zelfs vroeger had men daar genoeg van.

Dan weer terug naar Beijing. Met in eerste instantie de bedoeling naar het Summerpalace te gaan. Kijkend op mijn phone voor de tijd besluit ik mij af te laten zetten bij de Temple of Heaven. Maar helaas voor mij, alle passagiesr worde bij hun hotel gedropt. En zo maak ik een hele trip door Beijing. En kan ik vanuit de bus zien wat voor ongelooflijk gigantisch grote stad het is. Met enorm veel hoge gebouwen, met ongelooflijk veel schreeuwende reclames, met ongelooflijk veel verkeer. Ook op deze zondagmiddag. En dan is het al laat wanneer het Maltese stel en ik bij de Temple of Heaven aankomen. Een kaartje gekocht. Rustig door het park naar de ingang slenteren. En bij de eigenlijke ingang laat ik mijn kaartje zien, wordt er iets gezegd van closed en gaan 2 houten deuren voor mijn neus dicht.

Met de subway terug naar mijn guesthouse. Snel even proberen weer mijn verhaal te plaatsen op internet. Om dat uiteindelijk pas voor elkaar te krijgen nadat k per mail mijn lieve nichtje Samenta het verhaal toegestuurd heb. Dank je wel daarvoor nog :-)

En dan nu dus in de trein. En vanavond in Datong waar ik morgen verblijf. Het nieuwe onbekende China is voor mij begonnen.