Nog steeds Hanoi!

Een onderbroken nachtrust. Door de jetlag vermoed ik. Waardoor ik redelijk laat uit mijn bed was. En laat ontbijten met zoals zo vaak tijdens mijn vakantie eieren. Met brood. En dat zal later wel eens uitdraaien op fried rice with eggs.
Wanneer ik naar buiten kijk zo ik dat de regen met bakken uit de lucht valt. Ach ja, het is niet anders. Dan maar wat regen. Bij de receptie van het guesthouse hoor ik dat er geen enkele trip naar Halong Bay is doorgegaan omdat er daar de ergste storm sinds 10 jaar schijnt te worden. Zal ik geen last van krijgen.
Wel een aantal andere paniekerige reizigers die maar een visum voor 30 dagen hebben. Of die nu aankomen in Hanoi en moeite hebben een goedkope slaapplaats op de kop te tikken omdat veel mensen in Hanoi blijven hangen.

Na het ontbijt even destad in. Een wandeling rond het meer maken waar de druppels het water doen opspatten. Af en toe een foto en dan weer terug naar de oude wijk. Waar ik ijn plannen om er een fotodagje van te maken gewoon kan uitvoeren. Alleen met wat andere omstandigheden dan ik had verwacht. Op straat toeristen met plasticregencapes en chagrijnige gezichten. Toeristen met paraplu's. En een keer hoor ik iemand zeggen. Fucking rain.
Ook de locale bevolking voorzien van regencapes. De scooters en brommers razen gewoon door. De berijders voorzien van een kleurige regencape. Over hun stuur heen zodat ze niet nat worden, over hun hoofd heen met daatop weer de helm.
Ook de vrouwtjes die op de fiets met een mand bloemen achterop, rondlopen zijn voorzien van een regencape. Eén voordeel. Ze hoeven de bloemen vandaag absoluut geen water te geven.

Een groot deel van de dag dwaal ik door de oude wijk. Dan terug naar het guesthouse waar ik mijn paspoort ophaal en mijn treinkaartje in ontvangst neem. Ik ga even voor het guesthouse onder de luiffel zitten.Kijken naar het straattoneel van voorbijgaande mensen in de regen. Een groep Jappanners met een regencape omm. De mannen een cape mmet blauwe bloemetjes en de vrouwen een cape met roze bloemetjes. Een lachwekkend gezicht, maar ach, ze worden niet nat.

Even later zit een van de jongens van het guesthouse bij mij. Een praatje maken. Vragen of ik getrouwd ben, hoeveel kinderen ik heb, waarom ik alleen op vakantie ben en niet met een vriend. De normale verbazing van de mensen in Azie. Het is een vriendelijke gast. Wanneer hij weer naar binnen gaat schrijft hij voor mij nog de naam van het station op waarvandaan de trein naar Sapa vertrekt. Omdat er meerdere stations zijn. De mensen zijn in Azie zoals ik vaker meegemaakt heb bijzonder vriendelijk.

Het lijkt overigens alsof de afgelopen dagen het geld met bakken uit mijn handen is gevlogen. Maar dat krijg je met die biljetten met zoveel nullen. Wanneer 100.000 Dong maar ongeveer 5 dollar is dan weet ik wel beter, maar het gevoel dat je binnen de kortse keren bakken geld weggeeft blijft met die grote biljetten.

Het eind van de dag dood ik nog maar even met een klein stukje te schrijven. Een winig enerverende dag alhoewel het best wel leuk is om te zien hoe iedereen in de regen zich gedraagt. Mij maakt het niet uit, zolang het maar niet mijn hele reis blijft regenen.
En het volgende bericht komt dan toch echt uit Sapa (wanneer de internetverbindingen het daar toelaten althans)
Iedereen een fijne zondag gewenst. Ik ga zo naar de trein met een sofsleeper en eens kijken of ik vannacht wat mensen kan wqakker houden met mijn geronk!
Groeten