Na de trekking

Vrijdagmiddag 4 november en hopelijk gaat het lukken een verslag te schrijven en te uploaden. Om ongeveer 1 uur vanmiddag plaatselijke tijd zijn we in Nyaungshwe aangekomen gelegen aan het Inle meer.
Hoe de reis hierheen is gegaan? Zonder onoverkomelijke moeilijkheden waarbij ik wel moet zeggen dat de laatste 3 dagen bestond uit lopen. Of ik hier dan heen gelopen ben? Uiteraard niet. Althans, niet helemaal. Vandaag was tevens het einde van een 3daagse trektocht die ik gemaakt heb.

Ik zal proberen te vertellen (proberen omdat de vorige keer dat ik iets wilde uploaden het internet uitviel) hoe de reis tot zover gegaan is.
Amsterdam-London-Bangkok en Bangkok-Yangoon ging zonder één enkel probleem. Op zondagmorgen, op mijn 57ste verjaardag kwam ik in Bangkok aan waar ik samen met een andere backpacker een taxi gedeeld heb om in het centrum te komen. (Goedkoper weet je wel)En dan heb ik al snel een guesthouse gevonden waar ik pas om 12 uur in kan. Geen probleem omdat ik toch nog wat dingen regelen moet. Geld wisselen, een ticket proberen te kopen naar Heho. De koers van de kyat in Yangoon is 780 voor 1 dollar wat ongeveer neerkomt op 1000 voor 1 euro. Dus het rekenen is mij ook makkelijk gemaakt. Op advies van de eigenaar van het guesthouse eerst even checken bij de zwarte markt wat de koers is. Teruglopende naar het guesthouse kom ik langs een hotel met reclame van allemaal luchtvaartmaatschappijen. Daar naar binnen en checken wat de prijs van een ticket is. En een half uur later heb ik geld gewisseld en een vliegticket naar Heho.
Vervolgens naar het hotel, even de spullen herschikken en dan de stad een beetje verkennen. Wat mij eerder op de dag al opviel zijn de vele vrouwen met witgemaakte gezichten. En de vele vrouwen met rode tanden, rode soep uitspuwen van het kauwen op betelnoten. Je zal er maar mee moeten zoenen. De stad zelf? Heel uitgestrekt, weinig hoogbouw. Met de drukte van een Zuid Oost Aziatische stad maar ook met de trage loomheid, of is het de lome traagheid van een tropische stad. In ieder geval voel ik mij er al snel thuis. Ik kijk rond, zie de tegenstellingen van de nieuwe gebouwen met de oude gebouwen die in bamboe steigers staan en zie het goud van de Sule Paya. Een van de grootste pagodes van Yangoon. Later in de middag neem ik voor het formidabele bedrag van 1500 kyat een taxi naar de Swedagon Pagoda. De grootste pagode van Yangoon. Wanneer ik uit de taxi stap zie ik de indrukwekkende gouden kegel die hoog boven alles uittorent. De rest van de middag breng ik in de pagode door. Deze is echt indrukwekkend.
Er zijn veel mensen omdat het toch zondag is. Alles doet heel rustig en vredig aan. Een hele mooie plek om foto's te maken. Foto's van monniken in hun gewaden, van de nonnen in hun roze gewaden en van de biddende mensen, in gebed voor Budha. Wanneer het donker wordt gaan er lampen aan, gericht op de pagode. In het begin van de avond ga ik terug naar het guesthouse, daarna eten en dan naar bed. De eerste dag Myanmar zat erop.

's Morgens op tijd naar het vliegveld en om 11 uur zit ik in het vliegtuig naar Heho. Daar aangekomen ben ik de enige rugzakker die doorgaat naar Kalaw. Waar ik laat in de middag aankom, meteen een guesthouse heb. Een guesthouse waar vandaan er ook trekkings georganiseerd worden. Dus dat zit in ieder geval al goed. IK struin wat door de staat en maak in het guesthouse kennis met wat mensen. 's Avonds met een klein groepje gezamenlijk eten. En met twee mensen maak ik de volgende dag een uitstapje naar Pindaya. Een plaats met een grot met enorm veel boeddha's. Echter eerst in de ochtenduren ronddwalen over een markt. Enorm kleurrijk. Ik moet echt zeggen dat ik niet vaak zoveel mensen vrijuit heb kunnen fotograferen. De vrouwen vinden het geen probleem met hun kleurige hoofddoeken en de mannen kijken niet op of om. Op de markt heel veel handel. Groenten, fruit, onbekend en bekende dingen. En dan naar Pindaya met een oude aftandse taxi. Een rit door een heel mooi landschap waar op veel plaatsen de mannen en vrouwen aan het werk zijn op het land. Foto's van de kleurrijke mannen en vrouwen in overvloed. Foto's van ossewagens, foto's van de werkende mensen. Een glooiend heuvelachtig landschap. Dan naar de tempel en daar een tijdje rondhangen. Wanneer we uiteindelijk in Kalaw terugkomen is het al donker. In de avond weer met een groepje mensen eten en dan naar het guesthouse en pakken voor de trek. Een klein rugzakje met wat schone sokken, een schone onderbroek en een schoon t-shirt. Dus dat zal wel weer lekker meuren na afloop van de trek.
Redelijk op tijd vertrekken we met een behoorlijke groep mensen. Waar een aantal van slechts 1 dag meelopen. Wat ik eerder schreef, prachtige fotogenieke mensen. De route zelf is pittig maar goed te doen. Het is weliswaar soms redelijk steil maar steeds korte klimmetjes en dan weer omlaag. Wat het verder zwaar maakt is de hitte maar gelukkig komen we telkens in een dorpje waar water te koop is. In de middag als de mensen die 1 dag mee zijn geweest reeds op de terugweg zijn barst er ineens een bui los. Een half uur lopen door de regen en dan is het ineens weer droog. En dan is het ook niet ver meer blijkt even later. We overnachten in een dorpje bij een familie in huis. We krijgen een grote ruimte waar allemaal matrassen liggen. Douchen is er niet bij dus dat wordt inderdaad stinken.
De tweede dag van de trekking is wat anders. We lopen veel meer door een bewoond gebied, over paden van dorp naar dorp waar overal mensen aan het werk zijn. En ik geloof dat ik de eerste dagen heel erg veel foto's gemaakt heb. Het gebied waar we doorheen lopen is meer een landbouwgebied. Glooiend met veel landbouw. Het is een lange loopdag geweest. Van 7 uur in de morgen tot half 5 in de middag. En dan arriveren we bij een klooster. Waar we de nacht zullen doorbrengen. Er zijn weinig monniken. Eén oudere monnik en een stuk of 8 jonge monnikjes die voor de oude monnik zorgen. Die een hersenbloeding gehad heeft en heel moeizaam loopt. Wanneer we onze, wederom voortreffelijke, avondmaaltijd gehad hebben gaan de monnikjes hun gebeden zingen. Hoge harde enthousiaste stemmen die vol overtuiging bidden en tussendoor kijken naar de toeristen die binnen zijn.
Oh ja, vergeten te vermelden. We konden ons douchen in een soort open douchehok van steen met een slang waar koud water uitkomt. Het voelt ijskoud aan dat koude water op een oververhit lichaam maar daarna wel een fris gevoel.
Het is kwart voor 5 de volgende ochtend wanneer we wakker worden wanneer de monnikspij weer met de gebeden beginnen. En dus opnieuw vroeg eruit. De laatste dag van de trek is het saaist qua lopen. Het begin is heel mooi in het ochtenlicht met hier en daar nevelflarden en de kleurrijke mensen op weg naar het werk. Daarna een groot deel over een rode lemen weg in de brandende zon. Nog voor de middag zijn we op ons eindpunt waar we de boot pakken naar Nyaungshwe. En daar een guesthouse, met een warme douche en tevens de mogelijkheid om mijn stinkende laundry te laten wassen.
En dan het dorp in. Een internet cafe gevonden met een internet verbinding zo traag zoals ik het zelfs in de beginjaren zelf nooit in Nederland heb meegemaakt. Mijn verhaaltje schrijven. En ineens is de verbinding weer weg. De tekst saven op notepad en opslaan en dan proberen of ik later op de dag of in de avond eindelijk een verhaaltje kan uploaden.
Iedereen de groeten en het gaat goed met mij, zelfs na de trekking!!
PS. Het internet viel vanmiddag weg en daarom vanavond teruggegaan om mijn verhaal te uploaden en hopen dat het goed gaat nu!