Trekking met Mister Bean

Mister Bean als gids, een reislustige Nederlander, een eerst wat zwijgzame Schot die best wel humor heeft, zijn vrouw en ikzelf zijn op trekking. Mister Bean, de naam heeft hij gekregen omdat hij bonen verkoopt op de markt, is onze gids voor de trekking van 2 dagen vanaf Hsipaw naar een aantal Shandorpen met een overnachting in een Palaung dorp. En dan weer een tocht terug naar Hsipaw.

Voor het zover is gekomen eerst even terug naar de dag ervoor.
Een dag zonder reizen of een trektocht maken en lekker doen wat ik zelf wil. Uitslapen lukt niet omdat ik 's avonds toch best op tijd in bed lig.
In vergelijking met het uitstekende ontbijt wat ik gewend was bij het Inle meer is dat hier maar karig. Maar ja, dan later maar wat steviger lunchen.
Via het guesthouse heb ik een kaart gekregen om wandeltochten in de omgeving te kunnen maken. Ik besluit na het ontbijt, eerst richting de hot springs te lopen. Onderweg kom ik een klein noedelfabriekje tegen waar ik alle gelegenheid krijg om binnen foto's te maken. Dan ga ik Hsipaw uit en loop tussen de rijstvelden het pad volgend wat ik volgens mij hebben moet. Er lopen ook een aantal jochies (spijbelend??) die ook door de rijstvelden dwalen. Ik laat de kaart zien en ik kan ze volgen. Ik waad ettelijke keren door een stroompje heen en uiteindelijk komen we bij een dorpje vanwaar er een pad naar de warme bronnen lopen. Ik moet bekennen dat ik zonder die jochies waarschijnlijk urenlang tussen de rijstvelden gedwaald zou hebben.
We lopen over een smal lemen paadje naar de hot springs en een aantal jochies kleed zich uit en met alleen een onderbroek aan springen ze in het water. Ik voel even in het water maar het is eigenlijk niet veel bijzonders. Misschien een stukje verder maar ik heb geen zin om verder te lopen. Ik ga terug naar het dorp en vervolg mijn weg naar een waterval. Via een Chinees kerkhof (aan de rand van een vuilstort) en over een heuvel lopend zie ik in de verte watervallen naar beneden kletteren over een steile kalkrotsformatie. Ik loop even later over een smal pad. Tussen palmbomen, rijstvelden, maïsvelden. Ik ben even verbaasd wanneer er ook een brommer over het pad mij tegemoet komt. Die uit een dorp komt waar ik even later terecht kom.. Dorpse tafereeltjes. Rieten hutten, bamboehutten met plaatijzeren daken, een man met een kar en 2 buffels ervoor die zijn kindjes laat meerijden op de kar. Dan een steile klim naar de waterval en daar probeer ik even zo dicht mogelijk bij te komen om een beetje koelte te krijgen. Want het is heet onder een strak blauwe hemel.
Vervolgens terug naar Hsipaw, lunchen met een biertje en dan naar het guesthouse waar ik even een half uurtje plat ga.
In de vroeg avond nog een wandeling gemaakt naar een punt om de zonsopgang te bekijken en dan naar het guesthouse, pakken voor de trekking en ergens eten en dan weer slapen.

Dan da volgende ochtend. Als ontbijt maar een fried rice with egg genomen. Kennis gemaakt met de 3 andere trekkers en met Mister Bean. I am called mister Bean because I sell beans on the market when there are no tourists. Dan gaan we lopen. Al gauw weer heet onder de blauwe hemel en het zweet loopt van mijn voorhoofd af. De eerste dag zal een dag van klimmen zijn. Smalle paadjes, brede paden, dorpjes, mensen werkend op het land, ossewagens, kinderen. Al met al geweldig kleurrijk. Prachtige vergezichten. Extreem pittig is de trek niet maar hij wordt zwaar door de hitte.
Wanneer we voor de eerste keer echt stoppen om even te zitten koopt Mister Bean whiskey. Without whiskey no fun is zijn motto. We krijgen een glaasje thee en een blikje met lycheedrank. Het drankje is mierzoet. Dan weer lopen. Steeds maar hoger en hoger. Geen moment dalen. Mister Bean krijgt het steeds moeilijker. Hij sjokt, als gids zijnde, steeds achteraan.
Af en toe vraag ik even. You're oke Mister Bean? Het antwoord is dan. Yeah OK, but tired. Het loopt tegen half 3 wanneer we het dorpje inlopen waar we overnachten en waar we ook lunchen.
Een houten hut, binnen een trap omhoog, een grote kamer met in het met aan de achterkant een open vuur, een pan boven het vuur met brandend firewall onder de pan. Een oud mannetje en een oud vrouwtje zitten er bij en verwelkomen ons. Er komt in huis wat leven en we krijgen eerst thee en even later staat er ook een gigantische lunch klaar. Rijst met groentjes, soep om over de rijst te gooien. Kruidige dingen om over het eten te doen. N het eten even een kwartiertje liggen en dan gaan we allemaal in de late namiddag zon door het Palaung dorp lopen. En kijken. Net zoals wij naar de mensen kijken, kijken deze ook naar ons. IK kan mij niet heugen meegemaakt te hebben dat kleine kinderen beginnen te huilen wanneer ze die grote blanke mensen zien lopen. Hier zie je ook de vrouwen nog echt in klederdracht. Het meest authentieke dorp wat ik tot nu toe heb gezien in Myanmar.
Overnachten doen we net als bij de trekking van Kalaw naar Inle op de grond. Een heel erg dun matje dit keer en twee dekens. Eerst weer eten, maar het is dit keer niet de grooteste maaltijd van de dag. Wanneer ik mijn bord leeg heb zegt Mister Bean. Take some more Pieter, don't be shy. Iets wat hij tegen iedereen zegt wanneer de bodem van het bord verschijnt. In de kamer walmt de rook. We worden bekeken hoe wij ons eten wegwerken en of wij lekker vinden wat de bewoners ons voorgezet hebben.
En dan is alles donker in het dorp. Het is pas kwart over 7 wanneer wel al onder de dekens liggen.

Na het vroeg naar bed gaan worden we al voor 4 uur weer gewekt door de haan van de familie. Die moet op het dak gezeten hebben vlak boven ons want het klonk alsof die in de kamer was. Ik dommel nog even in en rond half 7 ben ik weer wakker. In de woonruimte brand het vuur weer en wordt ons ontbijt gemaakt. En even later zitten we allemaal achter een groot bord rijst. Groente erbij in het kookvocht dat ook over de rijst kan en een omelet erbij. Het gebeurt mij niet vaak dat ik op de vroege ochtend al zo'n stevige maaltijd wegstamp.

En dan gaat het weer op de terugweg. En vandaag is het alleen maar omlaag lopen. Via een andere route komen we steeds lager tot we op een bepaald moment ook op een stukje van de route van gisteren terechtkwamen.
Wanneer we uiteindelijk praktisch helemaal beneden zijn, in de vallei waar Heipaal ligt stoppen we even bij een klooster om een slokje te drinken. Er blijkt een feest aan de gang te zijn wat 1 keer per jaar plaatsvindt. Er is binnen in het klooster een grote maaltijd bezig en wij worden nadat we opgemerkt zijn bijna naar binnen getrokken. Mannen vrouwen en kinderen zitten op de grond aan ronde tafels te eten en even later is er ook plek voor ons. Achter ons zitten een aantal monniken. Omdat het reeds bij enen is, smaakt de maaltijd ons uitstekend. Heel onverwachts, heel erg gastvrij. We geven de monniken een donatie en niet veel later lopen we weer.

Samen met Mister Bean nog een fles ijskoud bier kopen in de "pub" De pub is niets meer dan een winkel met wat banken en tafels met een koelkast. En dan zit deze trekking er ook weer op.
En wordt het tijd weer verder te trekken door het prachtige gastvrije land.

Morgen op weg naar Mandalay met de trein vanuit Hsipaw. Wat een spectaculaire tocht schijnt te zijn!

Overigens, Ik heb er nog niet aan gedacht. Maar iedereen van harte bedankt voor de felicitaties nog met mijn verjaardag en iedereen bedankt met de leuke reacties :)

De groeten en tot de volgende keer!!