De trein - Mandalay - de boot
Door: pietvanderlaan
Blijf op de hoogte en volg Piet
15 November 2011 | Myanmar, Naypyidaw
Even terug in de tijd. Ik weet bijna al niet meer hoe lang het geleden is wanneer ik vertrokken ben uit Hsipaw. Als ik het goed heb is het 4 dagen gelden (nog maar) dat ik 's morgens een kaartje op het station in Hsipaw kocht voor de trein naar Mandalay. Om daarna water te gaan kopen, het guesthouse te betalen en de rugzak op te halen. Om 20 voor 10 zou de trein vertrekken en tegen half 10 was ik op het station. De bekende taferelen van verkopende vrouwen met van alles en nog wat, voornamelijk eetbare waren. De enige buitenlanders op het station was een Zwitsers stel en ikzelf uiteraard.
Wachten, wachten en nog eens wachten en uiteindelijk tegen 12 uur rolde de trein pas het station binnen. En wanneer ik rollen zeg dan bedoel ik ook werkelijk rollen. Een tijdje wachten en dan eindelijk. Vertrekken naar Mandalay!!
Buiten trok een glooiend landschap voorbij met op heel veel plaatsen akkers en de gele bloemen die overal te zien zijn. Boeren aan het werk, ploegend. De trein ploegde ook voort. Veel meer kon ik er niet van maken. Vaak tussen hoge begroeiing door die in je gezicht sloeg wanneer ik met mijn hoofd uit het raam hing.
Binnen de lokale mensen en tegenover mij het Zwitsers stel. Weinig spraakzaam. Niet dat mij dat veel uit zou hebben gemaakt aangezien mijn Frans van een dusdanig niveau is dat ik alleen overlings Frans brabbel. Dus maar de MP3 speler gepakt en met oortjes in de reis onder het genot van een muziekje voortzetten. Op de banken, vrouwen, met de benen onder zicht gevouwen. Vrouwen met kinderen. Mannen met de betelnootpruim achter de kiezen en in de hand een plastic zakje waar de rode derrie in gespogen werd wanneer de mond vol was. Want op de vloer spuwen deed men niet. Of mocht het niet? Af en toe nam iemand een pannetje te voorschijn en begon aan een klein hapje rijst met ingrediënten. Evanascence - Taking me over. En de boer hij ploegde voort. Af en toe sta ik even op om bij de deur te staan en van daaruit het landschap aan mij voorbij.
Hungry - DJ Tiësto. En ja ik voel mij ook hongerig worden. Na een paar uurtjes een stop op een station waar er al een trein staat te wachten. Die op ons heeft gewacht omdat er slechts een enkel spoor ligt. Wanneer we stil staanlopen er tussen de twee treinen vrouwen en kinderen heen en weer. Op hun hoofden manden met noedels, manden met kip, manden met eieren en ook water en frisdrank. Ik koop een portie noedels. In een plastic zakje en met 2 chopsticks krijg ik dat aangereikt. Ook 2 stukken kip hebben de eer de binnenkant van mij te mogen bezichtigen.
Wanneer de treinen elk een kant uit trekken ga ik aan de noedels. Wanneer ik tussendoor een stuk kippenpoot wil verorberen gaat dat nogal moeizaam. Een oranjebruine kleur omhult de kip. Taai als hard geworden kauwgom. Dus ik trek behoorlijk met mijn tanden aan de poot om dan het zachte kippenvlees te bereiken. En te kunnen nuttigen. Het smaakt gelukkig wel goed.
En dan gaat de rit in een gezapig tempo verder. Een enkele keer een stop. Ik kijk in de coupé. Zie een vrouwtje die een hoofddoek om de knop van een stoel gebonden heeft en daarin haar hoofd te ruste heeft gelegd om zo van haar middagdutje te kunnen genieten. Later in de middag sta ik achter in de wagon. Mensen op de banken, ikzelf staand. Op een bepaald moment lijkt het alsof ik als een stuurman op een schip sta. Zo hard schommelt de wagon van links naar rechts. Mijn rugzak dreigt uit het bagagerek te vallen en wordt door een mannetje vastgebonden.
The Doors - This is the end. Het is al laat in de middag wanneer de trein de Goktein brug nadert. Tussen het groen door zijn de bogen van de brug te zien. We stoppen even. En gaan dan weer verder om na het passeren van 2 tunnels de brug op te draaien. En de brug is echt hoog, het spoor van de ene kant naar de andere kant van een vallei voerend. Ik kan goed foto's maken. Ook van de enorme diepte die ik zie wanneer ik uit het raam kijk. Wanneer ik op de kop van een slang in de diepte zou willen spuwen zou mij dat niet lukken. Omdat mijn speeksel of verwaaid zou zijn, of verdampt zou zijn voordat dat beneden zou komen.
Wanneer de trein net de brug over is begint Wende Snijders te zingen - Mens durf te leven. Nou dat durf ik nu weer.
Het is al donker wanneer we in Yup u Win komen waar de Zwitsers de trein verlaten. Ik ben de enige buitenlander. In de wagon komen nu3 monniken erbij en een oudere man. Ze raken in druk gesprek gewikkeld. Ik dommel een tijdje in slaap en wanneer ik dan wakker wordt is de avond al flink gevorderd. Dus ook de reis. Ik ben moe van het zitten. Een 2 cm dik kussen op de harde houten banken die de eerste klasse als voordeel heeft op ordinarius is voor mij van weinig nut. Ravel - Bolero. Op de klanken van de bolero naderen we eindelijk Mandalay. Met de paukenslagen rollen we langzaam het station binen. Kwart over 12. Op het station slapende mensen die de trein van half 4 niet willen missen die de andere kant weeropgaat. Het is na enen wanneer ik in mijn mandje lig.
En dan Mandaly. Waar ik na maar liefst tot half 8 te hebben uitgeslapen al weer op straat sta en ik al een taxi heb zonder er om te vragen. Een taxirit die mij het formidabele bedrag van 25000 kyat kost om de hele dag door en rond Mandalay te toeren.
Mandalay. Een grote stad, een heel uitgestrekte stad. Veel laagbouw. En heel veel pagodes en kloosters. Niet te missen maar voor mij toch zodanig dat ik er maar 1 hele dag wil doorbrengen. Wat ik wilde zien heb ik gezien.
De chauffeur en zijn zijn brengen mij naar de bekende bezienswaardigheden.
De beroemde Ubein bridge. De lange teakhouten brug ten zuiden van Mandalay. Naar de andere kant gelopen. Foto's gemaakt. Op de weg er heen overigens diverse dingen gezien. Weverijen, beeldhouwen, een klooster waar monniken hun ochtend maaltijd kregen. Hoewel toeristisch best indrukwekkend.
Bij de brug ook nog een lunch gehad, noedels. Jawel, alweer noedels.
Vervolgens terug naar Mandalay en een ticket gekocht voor de boot naar Bagan.
De verdere hoogtepunten van de dag? Mandalay Palace, Yankin Pay en Mandalay Hill. Met tussendoor nog wat kleinere bezienswaardigheden waar ik weinig tijd heb doorgebracht. Op Mandalay Hill een schitterende zonsondergang gezien waarbij de zon als een grote rode bol aan de einder wegzakte.
Vervolgens naar het guesthouse, snelle douche en eten in een restautantje. Waar ik bij 3 gasten aan tafel kwam te zitten die stevig aan de whiskey zaten maar gelukkig nog redelijk normaal konden praten. Met een van de jongens nog uitgebreid over het land en de situatie gesproken. Een jongen die zijn taxi kwijt was omdat de blue taxi's (uit 1952) door de regering van straat worden gehaald. En een nieuwe huren is er vaak niet bij. Best een triest verhaal.
Het is nog geen 7 uur 's morgens wanneer ik weer buiten sta. De bootreis naar Bagan staat voor de boeg. Wanneer ik aankom bij de vertrekplaats zie ik de Nederlander waar ik ook de trekking mee gelopen heb in Hsipaw. Een bootreis van bijna 9 uur over de rivier de rivier de Ayrewaddy. Een strakblauwe lucht vergezelt ons. Het landschap is grote delen van de reis redelijk saai langs de rivier. De boot legt twee keer aan. Bij de eerste keer stappen er twee mensen aan boord. Aan de kant staan vrouwen tot hun middel in het water om etenswaren aan de man te brengen. Een vrouw met een grote mand bananen op haar hoofd loopt te gillen om aandacht. En om bananen te verkopen uiteraard.
Even verderop zie ik mannen over twee loopplanken heen en weer lopen. Om grote zaken met ... aan boord van een schip te dragen en over de andere loopplank weer van boord te lopen.
Later nog een korte stop om nog een bemanningslid aan boord te laten. Heel af en toe is er een bootje te zien. En het is half 5 in de middag wanneer de boot in Bagan aanlegt.
Met een horsekar (paard en wagen) word ik naar mijn guesthouse gebracht. De eigenaar van paard en wagen brengt mij nog even naar een "shop" waar ik nog een ticket voor Yangoon op de kop kan tikken voor vrijdag. Zodat ik ook in het zuiden nog wat rond kan trekken. Waar ik getuige ben van een stel dat ruzie maakt omdat ze geboekt hebben maar er geen kamer meer beschikbaar is.
Gelukkig is er voor mij wel een room. Triest voor de anderen. Gelukkig voor mij.
Inmiddels heb ik al een volledige dag in Bagan doorgebracht. Morgen of overmorgen weer tijd voor een verslag. Voorlopig is het voor mij bedtijd.
Wachten, wachten en nog eens wachten en uiteindelijk tegen 12 uur rolde de trein pas het station binnen. En wanneer ik rollen zeg dan bedoel ik ook werkelijk rollen. Een tijdje wachten en dan eindelijk. Vertrekken naar Mandalay!!
Buiten trok een glooiend landschap voorbij met op heel veel plaatsen akkers en de gele bloemen die overal te zien zijn. Boeren aan het werk, ploegend. De trein ploegde ook voort. Veel meer kon ik er niet van maken. Vaak tussen hoge begroeiing door die in je gezicht sloeg wanneer ik met mijn hoofd uit het raam hing.
Binnen de lokale mensen en tegenover mij het Zwitsers stel. Weinig spraakzaam. Niet dat mij dat veel uit zou hebben gemaakt aangezien mijn Frans van een dusdanig niveau is dat ik alleen overlings Frans brabbel. Dus maar de MP3 speler gepakt en met oortjes in de reis onder het genot van een muziekje voortzetten. Op de banken, vrouwen, met de benen onder zicht gevouwen. Vrouwen met kinderen. Mannen met de betelnootpruim achter de kiezen en in de hand een plastic zakje waar de rode derrie in gespogen werd wanneer de mond vol was. Want op de vloer spuwen deed men niet. Of mocht het niet? Af en toe nam iemand een pannetje te voorschijn en begon aan een klein hapje rijst met ingrediënten. Evanascence - Taking me over. En de boer hij ploegde voort. Af en toe sta ik even op om bij de deur te staan en van daaruit het landschap aan mij voorbij.
Hungry - DJ Tiësto. En ja ik voel mij ook hongerig worden. Na een paar uurtjes een stop op een station waar er al een trein staat te wachten. Die op ons heeft gewacht omdat er slechts een enkel spoor ligt. Wanneer we stil staanlopen er tussen de twee treinen vrouwen en kinderen heen en weer. Op hun hoofden manden met noedels, manden met kip, manden met eieren en ook water en frisdrank. Ik koop een portie noedels. In een plastic zakje en met 2 chopsticks krijg ik dat aangereikt. Ook 2 stukken kip hebben de eer de binnenkant van mij te mogen bezichtigen.
Wanneer de treinen elk een kant uit trekken ga ik aan de noedels. Wanneer ik tussendoor een stuk kippenpoot wil verorberen gaat dat nogal moeizaam. Een oranjebruine kleur omhult de kip. Taai als hard geworden kauwgom. Dus ik trek behoorlijk met mijn tanden aan de poot om dan het zachte kippenvlees te bereiken. En te kunnen nuttigen. Het smaakt gelukkig wel goed.
En dan gaat de rit in een gezapig tempo verder. Een enkele keer een stop. Ik kijk in de coupé. Zie een vrouwtje die een hoofddoek om de knop van een stoel gebonden heeft en daarin haar hoofd te ruste heeft gelegd om zo van haar middagdutje te kunnen genieten. Later in de middag sta ik achter in de wagon. Mensen op de banken, ikzelf staand. Op een bepaald moment lijkt het alsof ik als een stuurman op een schip sta. Zo hard schommelt de wagon van links naar rechts. Mijn rugzak dreigt uit het bagagerek te vallen en wordt door een mannetje vastgebonden.
The Doors - This is the end. Het is al laat in de middag wanneer de trein de Goktein brug nadert. Tussen het groen door zijn de bogen van de brug te zien. We stoppen even. En gaan dan weer verder om na het passeren van 2 tunnels de brug op te draaien. En de brug is echt hoog, het spoor van de ene kant naar de andere kant van een vallei voerend. Ik kan goed foto's maken. Ook van de enorme diepte die ik zie wanneer ik uit het raam kijk. Wanneer ik op de kop van een slang in de diepte zou willen spuwen zou mij dat niet lukken. Omdat mijn speeksel of verwaaid zou zijn, of verdampt zou zijn voordat dat beneden zou komen.
Wanneer de trein net de brug over is begint Wende Snijders te zingen - Mens durf te leven. Nou dat durf ik nu weer.
Het is al donker wanneer we in Yup u Win komen waar de Zwitsers de trein verlaten. Ik ben de enige buitenlander. In de wagon komen nu3 monniken erbij en een oudere man. Ze raken in druk gesprek gewikkeld. Ik dommel een tijdje in slaap en wanneer ik dan wakker wordt is de avond al flink gevorderd. Dus ook de reis. Ik ben moe van het zitten. Een 2 cm dik kussen op de harde houten banken die de eerste klasse als voordeel heeft op ordinarius is voor mij van weinig nut. Ravel - Bolero. Op de klanken van de bolero naderen we eindelijk Mandalay. Met de paukenslagen rollen we langzaam het station binen. Kwart over 12. Op het station slapende mensen die de trein van half 4 niet willen missen die de andere kant weeropgaat. Het is na enen wanneer ik in mijn mandje lig.
En dan Mandaly. Waar ik na maar liefst tot half 8 te hebben uitgeslapen al weer op straat sta en ik al een taxi heb zonder er om te vragen. Een taxirit die mij het formidabele bedrag van 25000 kyat kost om de hele dag door en rond Mandalay te toeren.
Mandalay. Een grote stad, een heel uitgestrekte stad. Veel laagbouw. En heel veel pagodes en kloosters. Niet te missen maar voor mij toch zodanig dat ik er maar 1 hele dag wil doorbrengen. Wat ik wilde zien heb ik gezien.
De chauffeur en zijn zijn brengen mij naar de bekende bezienswaardigheden.
De beroemde Ubein bridge. De lange teakhouten brug ten zuiden van Mandalay. Naar de andere kant gelopen. Foto's gemaakt. Op de weg er heen overigens diverse dingen gezien. Weverijen, beeldhouwen, een klooster waar monniken hun ochtend maaltijd kregen. Hoewel toeristisch best indrukwekkend.
Bij de brug ook nog een lunch gehad, noedels. Jawel, alweer noedels.
Vervolgens terug naar Mandalay en een ticket gekocht voor de boot naar Bagan.
De verdere hoogtepunten van de dag? Mandalay Palace, Yankin Pay en Mandalay Hill. Met tussendoor nog wat kleinere bezienswaardigheden waar ik weinig tijd heb doorgebracht. Op Mandalay Hill een schitterende zonsondergang gezien waarbij de zon als een grote rode bol aan de einder wegzakte.
Vervolgens naar het guesthouse, snelle douche en eten in een restautantje. Waar ik bij 3 gasten aan tafel kwam te zitten die stevig aan de whiskey zaten maar gelukkig nog redelijk normaal konden praten. Met een van de jongens nog uitgebreid over het land en de situatie gesproken. Een jongen die zijn taxi kwijt was omdat de blue taxi's (uit 1952) door de regering van straat worden gehaald. En een nieuwe huren is er vaak niet bij. Best een triest verhaal.
Het is nog geen 7 uur 's morgens wanneer ik weer buiten sta. De bootreis naar Bagan staat voor de boeg. Wanneer ik aankom bij de vertrekplaats zie ik de Nederlander waar ik ook de trekking mee gelopen heb in Hsipaw. Een bootreis van bijna 9 uur over de rivier de rivier de Ayrewaddy. Een strakblauwe lucht vergezelt ons. Het landschap is grote delen van de reis redelijk saai langs de rivier. De boot legt twee keer aan. Bij de eerste keer stappen er twee mensen aan boord. Aan de kant staan vrouwen tot hun middel in het water om etenswaren aan de man te brengen. Een vrouw met een grote mand bananen op haar hoofd loopt te gillen om aandacht. En om bananen te verkopen uiteraard.
Even verderop zie ik mannen over twee loopplanken heen en weer lopen. Om grote zaken met ... aan boord van een schip te dragen en over de andere loopplank weer van boord te lopen.
Later nog een korte stop om nog een bemanningslid aan boord te laten. Heel af en toe is er een bootje te zien. En het is half 5 in de middag wanneer de boot in Bagan aanlegt.
Met een horsekar (paard en wagen) word ik naar mijn guesthouse gebracht. De eigenaar van paard en wagen brengt mij nog even naar een "shop" waar ik nog een ticket voor Yangoon op de kop kan tikken voor vrijdag. Zodat ik ook in het zuiden nog wat rond kan trekken. Waar ik getuige ben van een stel dat ruzie maakt omdat ze geboekt hebben maar er geen kamer meer beschikbaar is.
Gelukkig is er voor mij wel een room. Triest voor de anderen. Gelukkig voor mij.
Inmiddels heb ik al een volledige dag in Bagan doorgebracht. Morgen of overmorgen weer tijd voor een verslag. Voorlopig is het voor mij bedtijd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
